Lezersrecensie
Liefde in oorlogstijd
Als Leny en Bob elkaar in 1937 ontmoeten in Stadion Feijenoord in Rotterdam, is al snel duidelijk dat ze elkaar erg leuk vinden. Toch is hun prille liefde nog niet bestand tegen de druk die erdoor ontstaat.
Hun relatie eindigt, maar in 1941 ontmoeten ze elkaar opnieuw en de liefde bloeit weer op. Ze kunnen alleen nog niet snel echt samen zijn, dus schrijven ze elkaar tientallen brieven over hun leven, de oorlog en hun liefde.
“Als je dit leest, ben je misschien in een heel andere stemming dan ik nu, niet zo verlangend, maar ik merk uit je brieven dat je dat gevoel toch ook kent.” Lenny van Gessel
Bobby-dear van Lenny van Gessel is een mooie oorlogsroman, welke is gebaseerd op de brieven die haar oma en opa elkaar hebben geschreven in de periode in, en rondom de tweede wereldoorlog.
Het is waarschijnlijk een understatement om te zeggen dat oorlogsverhalen altijd aangrijpend zijn. En als het het leven en/of de familiegeschiedenis van de auteur raakt, dan wordt daar vaak nog een schepje bovenop gedaan, omdat er dan toch nog meer verteldrang ontstaat. Dat voel je ook in het verhaal dat Lenny van Gessel vertelt. Om de brieven te omlijsten met de gebeurtenissen die daartussen zitten heeft ze deels op gevoel gewerkt, maar ook veel onderzoek gedaan.
Bobby-dear is een sober verhaal dat niet alleen over de oorlog gaat, maar ook over een opbloeiende liefde van twee mensen die veel van elkaar gaan houden, maar niet veel samen kunnen zijn. De brieven en de vertelling eromheen laten je hopen dat Bob en Leny hun liefde ooit kunnen bekronen. In de brieven weten ze hun gevoelens mooi in woorden te vatten en genieten ze ervan om elkaar een beetje te imponeren met hun taalgevoel en hun woordspelingen. Die vaardigheden brengen de personages echt tot leven tegen een achtergrond van angst, pijn en oorlogsgeweld,
Bobby-dear toont een tijdsbeeld dat je doet beseffen hoeveel er wel, en eigenlijk ook niet is, veranderd. Want ondanks alles wat we weten over de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog zijn er nog veel te veel mensen die niet in vrede kunnen leven.
Instagram: sheila_hjv_inbooks
Hun relatie eindigt, maar in 1941 ontmoeten ze elkaar opnieuw en de liefde bloeit weer op. Ze kunnen alleen nog niet snel echt samen zijn, dus schrijven ze elkaar tientallen brieven over hun leven, de oorlog en hun liefde.
“Als je dit leest, ben je misschien in een heel andere stemming dan ik nu, niet zo verlangend, maar ik merk uit je brieven dat je dat gevoel toch ook kent.” Lenny van Gessel
Bobby-dear van Lenny van Gessel is een mooie oorlogsroman, welke is gebaseerd op de brieven die haar oma en opa elkaar hebben geschreven in de periode in, en rondom de tweede wereldoorlog.
Het is waarschijnlijk een understatement om te zeggen dat oorlogsverhalen altijd aangrijpend zijn. En als het het leven en/of de familiegeschiedenis van de auteur raakt, dan wordt daar vaak nog een schepje bovenop gedaan, omdat er dan toch nog meer verteldrang ontstaat. Dat voel je ook in het verhaal dat Lenny van Gessel vertelt. Om de brieven te omlijsten met de gebeurtenissen die daartussen zitten heeft ze deels op gevoel gewerkt, maar ook veel onderzoek gedaan.
Bobby-dear is een sober verhaal dat niet alleen over de oorlog gaat, maar ook over een opbloeiende liefde van twee mensen die veel van elkaar gaan houden, maar niet veel samen kunnen zijn. De brieven en de vertelling eromheen laten je hopen dat Bob en Leny hun liefde ooit kunnen bekronen. In de brieven weten ze hun gevoelens mooi in woorden te vatten en genieten ze ervan om elkaar een beetje te imponeren met hun taalgevoel en hun woordspelingen. Die vaardigheden brengen de personages echt tot leven tegen een achtergrond van angst, pijn en oorlogsgeweld,
Bobby-dear toont een tijdsbeeld dat je doet beseffen hoeveel er wel, en eigenlijk ook niet is, veranderd. Want ondanks alles wat we weten over de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog zijn er nog veel te veel mensen die niet in vrede kunnen leven.
Instagram: sheila_hjv_inbooks
1
Reageer op deze recensie
