Lezersrecensie
Vrouwelijke kracht en mysterie
De Brits-Australische auteur Emilia Hart heeft het vermogen om historische en magische elementen te verweven in meeslepende verhalen. Haar debuutroman, De Weyward-vrouwen, werd internationaal geprezen en vertaald in meerdere talen. In De sirenen verkent ze opnieuw de kracht van vrouwen, dit keer tegen de achtergrond van mythen en de mysterieuze aantrekkingskracht van de zee.
Het boek speelt zich af in twee tijdlijnen. In 2019 wordt Lucy geconfronteerd met een heftige gebeurtenis: ze wordt wakker met haar handen om de keel van haar ex-geliefde. Ontzet vlucht ze naar de kust van New South Wales, waar haar zus Jess woont. Maar Jess blijkt spoorloos verdwenen. Terwijl Lucy haar verblijf verlengt, ontdekt ze vreemde geruchten over het stadje: mannen verdwijnen, een baby is achtergelaten en in de golven fluisteren stemmen. Ondertussen, in 1800, worden Mary en Eliza gedwongen vanuit Ierland naar Australië verscheept. Tijdens hun reis ondergaan ze onverklaarbare veranderingen, waardoor de grens tussen realiteit en mythe vervaagt. De verhalen van deze vrouwen raken op mysterieuze wijze met elkaar verweven, waarbij de zee een centrale rol speelt.
Hart heeft een atmosferische en beeldende schrijfstijl. Hierdoor kan je je moeiteloos in de verschillende tijdperken verplaatsen. De overgang tussen heden en verleden is vloeiend en draagt bij aan de spanning. Lucy is een intrigerend hoofdpersonage, maar haar ontwikkeling voelt soms minder diepgaand dan verwacht. Mary en Eliza brengen een extra laag in het verhaal, maar hun verhaallijn had sterker uitgewerkt kunnen worden. Hoewel de thematiek van vrouwelijke kracht en mysterie goed tot zijn recht komt, blijven sommige personages en plotwendingen net iets te oppervlakkig wat mij betreft.
De sirenen is een origineel en sfeervol boek dat een boeiende mix van geschiedenis en mystiek biedt. Hoewel het verhaal fascinerend is en de setting prachtig wordt neergezet, mist het net dat beetje extra diepgang om echt onvergetelijk te zijn. Een fijne leeservaring, maar niet de absolute topper van het jaar.
Het boek speelt zich af in twee tijdlijnen. In 2019 wordt Lucy geconfronteerd met een heftige gebeurtenis: ze wordt wakker met haar handen om de keel van haar ex-geliefde. Ontzet vlucht ze naar de kust van New South Wales, waar haar zus Jess woont. Maar Jess blijkt spoorloos verdwenen. Terwijl Lucy haar verblijf verlengt, ontdekt ze vreemde geruchten over het stadje: mannen verdwijnen, een baby is achtergelaten en in de golven fluisteren stemmen. Ondertussen, in 1800, worden Mary en Eliza gedwongen vanuit Ierland naar Australië verscheept. Tijdens hun reis ondergaan ze onverklaarbare veranderingen, waardoor de grens tussen realiteit en mythe vervaagt. De verhalen van deze vrouwen raken op mysterieuze wijze met elkaar verweven, waarbij de zee een centrale rol speelt.
Hart heeft een atmosferische en beeldende schrijfstijl. Hierdoor kan je je moeiteloos in de verschillende tijdperken verplaatsen. De overgang tussen heden en verleden is vloeiend en draagt bij aan de spanning. Lucy is een intrigerend hoofdpersonage, maar haar ontwikkeling voelt soms minder diepgaand dan verwacht. Mary en Eliza brengen een extra laag in het verhaal, maar hun verhaallijn had sterker uitgewerkt kunnen worden. Hoewel de thematiek van vrouwelijke kracht en mysterie goed tot zijn recht komt, blijven sommige personages en plotwendingen net iets te oppervlakkig wat mij betreft.
De sirenen is een origineel en sfeervol boek dat een boeiende mix van geschiedenis en mystiek biedt. Hoewel het verhaal fascinerend is en de setting prachtig wordt neergezet, mist het net dat beetje extra diepgang om echt onvergetelijk te zijn. Een fijne leeservaring, maar niet de absolute topper van het jaar.
1
Reageer op deze recensie
