Intens verhaal

Joanna Quinn is een Britse schrijfster. Geboren in Londen, opgegroeid in Dorset. De omgeving waar dit boek zich ook afspeelt. Het Walvistheater is haar debuut. Naast auteur is ze ook journalist en docent creative writing.

De drie Seagrave-kinderen, Cristabel, Florence en Digby, groeien op in het interbellum aan de kust. De Eerste Wereldoorlog is ten einde maar de Tweede Wereldoorlog is in zicht. De periode tussen deze twee wereld veranderende gebeurtenissen is vreemd. De kinderen worden verwaarloosd en gezien hun isolement focussen ze zich op elkaar. Ze beleven avonturen en genieten van hun momenten samen. Wanneer er een walvis aanspoelt op het strand wordt dit een soort spel voor hun. Ze gebruiken de botten om een Walvistheater op te bouwen waarbij ze hun fantasie de vrije loop laten en vormt zo een baken van hoop gedurende hun kindertijd. Maar tijden veranderen en de kinderen worden ook ouder. Hun leven ontwikkelt zich allen op een andere manier en dit tegen de achtergrond van de aankomende Tweede Wereldoorlog.

Dit verhaal heeft mij verrast. Ik wist niet goed wat er van te verwachten door de titel, de look en de beschrijving van het boek. De schrijfstijl is vloeiend, beeldend en subtiel. De sfeer die wordt overgebracht is prachtig. Je wordt meegezogen in een reis in de tijd samen met de drie hoofdpersonages. Deze zijn erg invoelend en gevoelig neergepend. Hun gevoelens en gedachten voelen erg reëel en menselijk. Naast het coming-of-age-verhaal worden we ook mee getuige van de periode tussen de twee Wereldoorlogen. Dit brengt intensiteit in het verhaal doordat de getraumatiseerde jongeren in moeilijke situaties terechtkomen. Gebeurtenissen die hun verdere leven mee zullen vormen. Hierdoor is het ook wel een psychologisch verhaal. Het nostalgische element voelt fijn om te lezen. Om toch weer teruggetrokken te worden naar een kindertijd vol dromen.

Een bijzonder en uniek verhaal dat mij wist te raken. Waarbij ik hoop meer van deze schrijfster te kunnen ervaren!