Vallen en opstaan

Jojo Moyes begon ooit als journaliste, maar brak echt door als romanschrijfster. Haar boeken draaien vaak om gewone mensen met ingewikkelde emoties — luchtig en toch raak.

In Wij samen volgen we Lila, een vrouw die ooit dacht dat ze het allemaal voor elkaar had: een gezin, een carrière als relatiedeskundige, een stabiel leven. Maar dan dondert alles in elkaar. Haar huwelijk strandt, haar dochter sluit zich af, haar stiefvader trekt bij haar in en tot overmaat van ramp duikt haar biologische vader ineens op. Wat volgt is een jaar vol chaos, confrontaties en kleine overwinningen.

Wat ik sterk vond, is hoe Lila’s zoektocht naar balans niet groots of dramatisch wordt neergezet, maar juist in de kleine momenten zit: een ongemakkelijk gesprek met haar dochter, een onverwachte klik met een nieuwe man, of een stille wandeling met haar stiefvader. Het verhaal kabbelt voort, maar niet op een saaie manier — eerder als een rivier die je meeneemt, zelfs als je niet precies weet waarheen.

Dat gezegd hebbende: het tempo had af en toe wat pit kunnen gebruiken. Sommige hoofdstukken voelden wat langdradig, alsof er nét iets te veel tijd werd genomen om tot de kern te komen. En hoewel de plotwendingen charmant waren, waren ze niet altijd verrassend.

Moyes schrijft toegankelijk en beeldend, zonder te vervallen in clichés. Haar dialogen voelen natuurlijk aan, en ze weet met een paar zinnen een sfeer neer te zetten die blijft hangen. Lila is geen heldin met superkrachten, maar een vrouw die struikelt, twijfelt en toch doorgaat. Dat maakt haar geloofwaardig én herkenbaar.

Wij samen is misschien niet het meest meeslepende boek dat ik van Moyes heb gelezen (Voor jou raakte mij meer in het hart), maar het is absoluut een hartverwarmend verhaal over familie, verlies en opnieuw beginnen.