Krijgen de vele vragen een antwoord?

Yannick Dangre was mij eerder onbekend. Deze jonge schrijver en dichter is nochtans niet aan zijn proefstuk toe. Hij schreef eerder de romans De idioot en de tederheid en Vulkaansvrucht, en daarnaast nog veel poëzie. Voor mij was dit het eerste wat ik van hem las.

Charles, een gerenommeerde cardioloog, is op weg naar Napels. Drie decennia geleden is zijn vrouw Sylviane vertrokken met de noorderzon. Charles heeft haar sindsdien niet meer gehoord of gezien. Ze liet hem en hun 2-jarige dochter achter met enkel een brief waarin stond dat ze elkaar dertig jaar later op die plek zouden ontmoeten.

Het verhaal speelt zich onderweg naar dat moment af. In de tussentijd volgen we Charles' herinneringen aan het moment dat ze elkaar ontmoetten, de mooie momenten en ook de momenten waarop het mis begon te gaan in de relatie, tot het moment van haar vertrek. De spanning wordt sterk opgebouwd naar dat moment suprême. Er heersen veel vragen, waarbij het onduidelijk is of hij de kans zal krijgen om deze ooit te kunnen stellen.

Dangre gebruikt veel mooie poëtische zinnen die mij vooral aan het begin van het boek opvallen. De schrijfstijl is echter niet complex en het verhaal leest erg vlot. Naarmate ik verder lees, word ik steeds ongeduldiger. Ik WIL weten hoe dit verhaal afloopt. Ik moet dan ook bekennen, zonder te willen spoilen, dat ik uiteindelijk op mijn honger zat met betrekking tot het einde. Ik had graag nog meer gelezen. Dit neemt niet weg dat ik dit boek graag heb gelezen. Ik waande mij in Napels en voelde de hitte effectief op mijn huid branden. Ik voelde mee met Charles en kon mij goed in zijn hoofd en gevoelens verplaatsen.

Een prachtig literair werk waarbij ik zeker nog meer van deze veelbelovende schrijver wil lezen.