Intens

Kamel Daoud is een Algerijnse schrijver en journalist die al jaren bekendstaat om zijn scherpe pen en zijn vermogen om pijnlijke thema’s niet uit de weg te gaan. Hij schrijft vaak over de Algerijnse samenleving, religie en de erfenis van oorlog. Zijn werk wordt internationaal gelezen en bekroond, maar in Algerije zelf ligt hij geregeld onder vuur. Met Houris won hij zelfs de prestigieuze Prix Goncourt, terwijl het boek in zijn thuisland verboden werd. Dat contrast zegt veel over de kracht én de gevoeligheid van zijn werk.

Het verhaal van Houris draait om Aube, een jonge vrouw die tijdens de Algerijnse burgeroorlog alles verloor: familie, vrienden, haar stem, en een deel van zichzelf. Ze draagt een litteken in haar nek en kapotte stembanden, waardoor ze letterlijk niet meer kan praten. Toch probeert ze haar verhaal te delen met haar ongeboren dochter. Dat idee – een moeder die haar trauma’s fluistert aan een kind dat nog niet geboren is – vond ik bijzonder aangrijpend. Het maakt het boek intiem en persoonlijk, maar ook beklemmend. Aube keert terug naar haar geboortedorp, alsof ze daar antwoorden kan vinden bij de doden die haar achtervolgen.

De schrijfstijl van Daoud is intens en beeldend. Hij schrijft niet luchtig of afstandelijk, maar met een geladen toon die je soms bijna verstikt. Dat past bij het onderwerp, maar kan ook vermoeiend zijn. Er zijn passages waarin de metaforen zich opstapelen en je als lezer even snakt naar eenvoud. Toch weet hij met zijn taal een sfeer te scheppen die je niet snel vergeet: donker, poëtisch, maar ook scherp. De personages – vooral Aube –zijn gebroken, zoekend, soms moeilijk te begrijpen. Dat maakt ze menselijk, maar ook frustrerend. Je wil haar beter leren kennen, maar Daoud laat haar bewust in nevelen gehuld.
Wat ik sterk vond, is hoe het boek een vergeten geschiedenis blootlegt. Het “zwarte decennium” van Algerije, met zijn burgeroorlog en terreur, wordt vaak verzwegen. Daoud weigert dat stilzwijgen en geeft het trauma een stem, hoe gebroken die ook is.

Een roman die je niet zomaar leest en vergeet. Het is een boek dat je uitdaagt, dat je soms tegenwerkt, maar dat je ook raakt met zijn intensiteit. Een verhaal dat niet alleen gelezen, maar ook doorleefd moet worden.