Lezersrecensie
Gelaagd boek
Eric Puchner is een Amerikaanse schrijver die al eerder indruk maakte met romans en verhalen waarin familie, relaties en de spanning tussen idealen en realiteit centraal staan. Hij heeft een scherp oog voor hoe mensen elkaar aantrekken en afstoten, en hoe kleine keuzes grote gevolgen kunnen hebben. Zijn werk wordt vaak omschreven als warm en tegelijk ironisch, en Dream State past perfect in dat rijtje.
Het verhaal begint in 2004, wanneer Cece naar het vakantiehuis van haar toekomstige schoonouders in Montana trekt om de bruiloft met Charlie voor te bereiden. Charlie zelf blijft achter in Californië, opgeslokt door zijn werk als arts. Al snel komt Cece in contact met Garrett, Charlies oude studievriend die de ceremonie zal leiden. Hun eerste ontmoetingen zijn allesbehalve harmonieus: Garrett is cynisch, sceptisch over het huwelijk en draagt een verleden vol schuldgevoel met zich mee. Toch ontstaat er een soort magnetische spanning tussen hen, die Cece dwingt om haar toekomstplannen opnieuw te bekijken. Wat begint als een bijna romcom-achtige setting, schuift langzaam richting een verhaal over twijfel, verlies en de vraag wat een “droomleven” eigenlijk inhoudt.
De schrijfstijl van Puchner is levendig en soms speels, maar hij durft ook traag te worden. Dat werkt enerzijds goed: de beschrijvingen van het berglandschap en de kleine, ongemakkelijke gesprekken geven het boek een filmisch gevoel. Anderzijds sleept het verhaal op bepaalde momenten, waardoor je als lezer het geduld verliest. De personages zijn wel sterk neergezet. Cece voelt herkenbaar in haar onzekerheden, Charlie is ambitieus maar afstandelijk, en Garrett is een vat vol tegenstrijdigheden – irritant en charmant tegelijk. Juist die botsingen maken het verhaal interessant.
Wat ik erg goed vond, is hoe de roman voortdurend van toon wisselt: van luchtig en grappig naar beklemmend en emotioneel. Dat houdt je alert en geeft het boek een gelaagdheid die je niet meteen verwacht.
Een roman die je meeneemt van romantische verwachtingen naar existentiële vragen, met personages die je irriteren én ontroeren.
Het verhaal begint in 2004, wanneer Cece naar het vakantiehuis van haar toekomstige schoonouders in Montana trekt om de bruiloft met Charlie voor te bereiden. Charlie zelf blijft achter in Californië, opgeslokt door zijn werk als arts. Al snel komt Cece in contact met Garrett, Charlies oude studievriend die de ceremonie zal leiden. Hun eerste ontmoetingen zijn allesbehalve harmonieus: Garrett is cynisch, sceptisch over het huwelijk en draagt een verleden vol schuldgevoel met zich mee. Toch ontstaat er een soort magnetische spanning tussen hen, die Cece dwingt om haar toekomstplannen opnieuw te bekijken. Wat begint als een bijna romcom-achtige setting, schuift langzaam richting een verhaal over twijfel, verlies en de vraag wat een “droomleven” eigenlijk inhoudt.
De schrijfstijl van Puchner is levendig en soms speels, maar hij durft ook traag te worden. Dat werkt enerzijds goed: de beschrijvingen van het berglandschap en de kleine, ongemakkelijke gesprekken geven het boek een filmisch gevoel. Anderzijds sleept het verhaal op bepaalde momenten, waardoor je als lezer het geduld verliest. De personages zijn wel sterk neergezet. Cece voelt herkenbaar in haar onzekerheden, Charlie is ambitieus maar afstandelijk, en Garrett is een vat vol tegenstrijdigheden – irritant en charmant tegelijk. Juist die botsingen maken het verhaal interessant.
Wat ik erg goed vond, is hoe de roman voortdurend van toon wisselt: van luchtig en grappig naar beklemmend en emotioneel. Dat houdt je alert en geeft het boek een gelaagdheid die je niet meteen verwacht.
Een roman die je meeneemt van romantische verwachtingen naar existentiële vragen, met personages die je irriteren én ontroeren.
1
Reageer op deze recensie
