Lezersrecensie
Absurde strijd
Warren Adler was een Amerikaanse romanschrijver die vooral bekend werd door zijn scherpe blik op menselijke relaties en de donkere kanten van liefde en macht. Hij schreef tientallen romans en toneelstukken, maar The War of the Roses uit 1981 is zonder twijfel zijn meest iconische werk. Het boek werd later verfilmd en groeide uit tot een soort culturele referentie voor vechtscheidingen en destructieve huwelijken. Adler had een talent om het alledaagse te combineren met het groteske, waardoor zijn verhalen vaak een mix zijn van herkenbaarheid en absurditeit.
Het verhaal draait om Jonathan en Barbara Rose, een koppel dat op het eerste gezicht alles heeft: een prachtig huis, een verzameling antiek, twee kinderen en een comfortabele levensstijl. Maar achter die façade broeit er iets. Wanneer Barbara besluit dat ze niet langer met Jonathan wil leven, ontspoort hun huwelijk volledig. Wat begint als een scheiding, verandert in een bizarre machtsstrijd waarin hun huis het slagveld wordt. De scènes waarin ze letterlijk vechten om meubels, kunstwerken en zelfs de kat, zijn tegelijk hilarisch en verontrustend. Persoonlijk vond ik het fascinerend hoe Adler de spanning steeds verder opvoert: je voelt bijna fysiek hoe hun liefde omslaat in pure haat. Toch had ik soms het gevoel dat de escalatie té snel ging, waardoor bepaalde emotionele lagen minder uitgewerkt waren.
De schrijfstijl van Adler is direct en scherp, met een flinke dosis zwarte humor. Hij weet de banaliteit van ruzies te combineren met groteske overdrijving, waardoor je als lezer vaak twijfelt of je moet lachen of huiveren. De personages zijn overtuigend, maar ook karikaturaal. Jonathan is de ambitieuze advocaat die koste wat kost zijn status wil behouden, terwijl Barbara zich ontpopt tot een vrouw die haar onafhankelijkheid opeist en zich vastbijt in haar bezittingen. Hun kinderen, Eve en Josh, blijven helaas wat onderbelicht; ze lijken vooral figuranten in het drama van hun ouders. Dat vond ik een gemiste kans, want hun perspectief had het verhaal nog intenser kunnen maken.
Wat ik sterk vond, is hoe Adler erin slaagt om een huwelijk dat ooit idyllisch leek, te ontleden tot op het bot. De roman legt bloot hoe liefde kan omslaan in obsessie en hoe materiële zaken symbool worden voor macht en controle.
Een tragikomische roman die je meesleept in een absurde strijd, scherp en onvergetelijk.
Het verhaal draait om Jonathan en Barbara Rose, een koppel dat op het eerste gezicht alles heeft: een prachtig huis, een verzameling antiek, twee kinderen en een comfortabele levensstijl. Maar achter die façade broeit er iets. Wanneer Barbara besluit dat ze niet langer met Jonathan wil leven, ontspoort hun huwelijk volledig. Wat begint als een scheiding, verandert in een bizarre machtsstrijd waarin hun huis het slagveld wordt. De scènes waarin ze letterlijk vechten om meubels, kunstwerken en zelfs de kat, zijn tegelijk hilarisch en verontrustend. Persoonlijk vond ik het fascinerend hoe Adler de spanning steeds verder opvoert: je voelt bijna fysiek hoe hun liefde omslaat in pure haat. Toch had ik soms het gevoel dat de escalatie té snel ging, waardoor bepaalde emotionele lagen minder uitgewerkt waren.
De schrijfstijl van Adler is direct en scherp, met een flinke dosis zwarte humor. Hij weet de banaliteit van ruzies te combineren met groteske overdrijving, waardoor je als lezer vaak twijfelt of je moet lachen of huiveren. De personages zijn overtuigend, maar ook karikaturaal. Jonathan is de ambitieuze advocaat die koste wat kost zijn status wil behouden, terwijl Barbara zich ontpopt tot een vrouw die haar onafhankelijkheid opeist en zich vastbijt in haar bezittingen. Hun kinderen, Eve en Josh, blijven helaas wat onderbelicht; ze lijken vooral figuranten in het drama van hun ouders. Dat vond ik een gemiste kans, want hun perspectief had het verhaal nog intenser kunnen maken.
Wat ik sterk vond, is hoe Adler erin slaagt om een huwelijk dat ooit idyllisch leek, te ontleden tot op het bot. De roman legt bloot hoe liefde kan omslaan in obsessie en hoe materiële zaken symbool worden voor macht en controle.
Een tragikomische roman die je meesleept in een absurde strijd, scherp en onvergetelijk.
1
Reageer op deze recensie
