Verlies en waarheid

Marieke Nijkamp is een Nederlandse auteur die vooral schrijft binnen het YA genre. Ze kiest vaak voor verhalen die draaien om ingrijpende gebeurtenissen en de manier waarop jongeren daarmee omgaan. In Na de brand duikt ze opnieuw in een heftig thema, maar steeds met oog voor de emoties en twijfels die bij tieners kunnen spelen.

Het verhaal speelt zich af in Fenix, een klein stadje dat compleet op zijn kop staat na een verwoestende brand op de middelbare school. Bij die brand komt Eden om het leven, een meisje dat door velen werd gezien maar door weinigen écht werd gekend. Wat ik sterk vond, is dat het boek niet simpelweg vertelt wat er gebeurd is, maar vooral laat zien hoe vijf verschillende leerlingen elk een stukje van de waarheid met zich meedragen. Ze worstelen met schuldgevoel, angst en geheimen die ze liever diep wegstoppen. De manier waarop hun verhalen in elkaar grijpen, voelt soms bijna als het oplossen van een puzzel waarvan je niet zeker weet of je alle stukjes wel wilt vinden.

Nijkamps schrijfstijl is vlot en toegankelijk, met korte hoofdstukken die je makkelijk doorleest. Ze gebruikt taal die dicht bij jongeren staat, zonder dat het geforceerd aanvoelt. De personages zijn divers en hebben elk hun eigen stem, al had ik soms het gevoel dat een paar van hen nét iets meer diepgang hadden mogen krijgen. Vooral Eden blijft bewust mysterieus, wat goed werkt voor het plot, maar af en toe ook frustreert omdat je haar vooral leert kennen via de ogen van anderen. Wat wél heel goed werkt, is de spanning die langzaam wordt opgebouwd: geen schreeuwerige cliffhangers, maar een constante onderhuidse onrust die je nieuwsgierig houdt.

Na de brand is een verhaal over verlies, waarheid en de manier waarop jongeren proberen overeind te blijven wanneer alles om hen heen instort.