novelle over eenzaamheid

Hoewel het boek amper 63 pagina’s telt (ebook), wordt er enorm veel gezegd. Sheila kan alleen met haar verleden in het reine komen door er met anderen over te praten. Maar haar gevoelens blootleggen betekent ook dat ze de mensen rondom haar moet vertrouwen. De auteur laat – misschien iets te nadrukkelijk – zien wat het kan opleveren wanneer mensen open staan voor elkaars verhalen: “Ze ontmoetten elkaar compleet onverwacht, op een zonnige ochtend, onderweg naar hun toekomst. Zij was voor hem een oor geweest en hij voor haar een vergrootglas. Ze hadden elkaars leven niet veranderd, maar ze hadden wel een zaadje van verandering in elkaar geplant. In een trein, een wagon, op twee stoelen met enkel hun verhalen als schop.”

Hoewel de moraal voor mij iets subtieler mag gegeven worden, vind ik de schrijfstijl best prettig. Het taalgebruik is trefzeker en – daar was ik stiekem een beetje bang voor – absoluut niet zweverig. De beelden die gebruikt worden zijn origineel en spreken tot de verbeelding. De dialogen zijn realistisch geschreven en dragen bij aan de geloofwaardigheid van de personages. Het verhaal stelt een aantal concrete vragen en stemt zo tot nadenken. Hoewel dit een boek is dat je in een paar uur uitgelezen hebt, blijft het nadien nog lang nazinderen.

Mijn volledige recensie lees je op mijn blog: https://www.hebban.nl/spot/smakelijk-lezen/nieuws/als-je-iemand-verliest-die-je-niet-kan-verliezen-ish-ait-hamou