Lees de krant.

Ik werd vanaf het begin in het boek gezogen. ‘s Morgens vroeg ontvangt Leon Coer een anonieme envelop met daarin een foto van een meisje dat doodsbang kijkt in een winters weiland. Middels de coördinaten, die op de achterkant staan, komt hij, te laat, bij het meisje.
Dit is voor hem een flashback naar een moord van tien jaar geleden. Omdat de moordenaar van toen nog in de gevangenis zit, komt het vermoeden naar boven dat een copycat bezig is? Leon wil, vanwege gezondheidsredenen, al stoppen met zijn werk maar dit wil hij als zijn laatste opdracht uitvoeren.
Zijn nichtje Hanna, tien jaar geleden de beste vriendin van het meisje dat toentertijd is vermoord onder gelijke omstandigheden, mag zich (officieel) niet met de zaak bemoeien. Zij komt in contact met de moordenaar van tien jaar geleden waardoor zij in contact komt met een anti abortus groep. Eén van deze mensen blijkt, nota bene zelf werkzaam in een abortuskliniek, achter de moord te zitten.
Uiteindelijk wordt het drama van nu opgelost maar blijkt het inderdaad de laatste opdracht, letterlijk, van Leon te zijn.

Met regelmaat lees ik in de krant artikelen over dit soort figuren. Zij willen hun wil/geloof/overtuiging, of wat dan ook, opleggen op anderen. Het boek geeft, naar mijn mening, uitermate goed weer hoe het in dit soort kringen toegaat. Waanzinnigen die tot het uiterste gaan in hun streven anderen hun wil op te leggen. Mensen die volledig buiten elke werkelijkheid en wet staan en een ander geen andere mening of levensovertuiging gunnen. Pure extremisten. Een zeer actueel verhaal dat ik dus zo in de krant van morgen ,in welke versie dan ook, zou kunnen lezen. Mensen die volledig buiten elke werkelijkheid staan.