Een bijna literaire roman over identiteit en afkomst, die zich ontvouwt als een mozaïek

De geluksbrenger bevat een vrij uitdagende, gefragmenteerde opbouw met verschillende tijdlagen, perspectieven en locaties. Als lezer moet je hierin meegaan en accepteren dat je aanvankelijk nog niet alles begrijpt. Dit vraagt om aandacht, geduld en vertrouwen van de lezer. Tegelijkertijd is de kracht van ‘De Geluksbrenger’ dat de stukjes langzaam maar zeker op hun plaats vallen tot een rijk, samenhangend geheel. Als het ware als een mozaïek!

Je merkt aan alles dat de schrijver heel bewust heeft nagedacht over vorm en inhoud, en dat maakt het lezen extra interessant. De schrijfstijl is beeldend en filmisch, soms bijna poëtisch. De persoonlijke levens van de hoofdpersonen worden omschreven tegen een achtergrond van grotere historische gebeurtenissen. Door deze verweving van fictie en historische werkelijkheid leest het als een waargebeurd verhaal en geeft bovendien inzicht in de geschiedenis en gebruiken van Libanon.

Al met al komt Pierre Jarawan met De geluksbrenger met een bijna literaire roman over identiteit en afkomst: over de zoektocht naar het verleden, naar wie je bent en waar je vandaan komt, om het heden beter te kunnen begrijpen. Een boek dat aandacht vraagt, maar die ook ruimschoots beloont. Nogmaals, het is geen gemakkelijk boek, maar wel een dat blijft resoneren en uitnodigt tot napraten — precies wat je in een leesclub wilt.