Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Complexe thema's als identiteit en vriendschap treffend gebracht in een young-adult verhaal

Silke van Deelen 14 december 2017
Paper Towns is een interessante young-adult roman over complexe thema’s als identiteit en vriendschap. Het is het derde jeugdboek van de Amerikaanse auteur John Green. Het boek werd in oktober 2008 uitgebracht door Dutton Books en ontving in 2009 de Edgar Allan Poe Award voor het beste jeugdboek. En terecht: het boek heeft een goede verhaallijn, mooi uitgewerkte personages en het is goed geschreven. In 2015 ging de verfilming van Paper Towns in Amerika in première.

De hoofdrolspeler is Quentin 'Q' Jacobsen, wiens saaie leven op zijn kop wordt gezet als zijn oogverblindende buurmeisje Margo Roth Spiegelman zich midden in de nacht naast zijn raam begeeft. Voor de jonge Q staat Margo voor avontuur en spanning, vanaf het moment dat ze als kinderen een lijk vinden in het park. Jaren later zitten de twee hoofdpersonages op de middelbare school en zijn ze uit elkaar gegroeid. Ze spreken elkaar nauwelijks, totdat Margo Q uitnodigt om zich bij haar aan te sluiten op een missie van wraak. Ze beleven een nacht vol avontuur, maar wanneer Q 's morgens wakker wordt, is Margo verdwenen. Het hoofdverhaal volgt Q en zijn vrienden terwijl ze proberen de cryptische aanwijzingen te ontdekken die Margo achtergelaten heeft ...
Het verhaal is slim opgesteld. Margo laat een spoor van aanwijzingen achter, wat het boek een drijvende kracht geeft en ervoor zorgt dat de lezer verder wil lezen. Het boek is opgesplitst in drie delen: The Strings, The Grass en The Vessel. Elk deel concentreert zich op een van deze metaforen, die tevens de sfeer van die sectie bepalen. Zo gaat The Strings over breken en onomkeerbare verandering, The Grass over vrienden, familie en herinneringen en The Vessel over reizen en eindbestemmingen. In het midden is het verhaal wel ietwat langdradig. De snelheid gaat eruit en er zit wat minder humor in. In het derde deel wordt dit echter meer dan goed gemaakt en aan het einde komt alles uiteindelijk samen.

John Green heeft opmerkelijk werk verricht door de metaforen te combineren met goed ontwikkelde personages en een aantal grappige scenes. Q is herkenbaar als hoofdpersonage, een saaie tiener die simpelweg doet wat de meeste mensen in zijn omgeving doen. De beste vriend van Q, Ben, heeft een ietwat achterbakse persoonlijkheid. De meeste lezers kunnen zich waarschijnlijk wel vinden in het hebben van een vriend als Ben. Radar is Q's andere beste vriend, die wat slimmer is en berichten plaatst op een website die bedoeld is als een parodie op Wikipedia. In de tweede helft van het boek leert de lezer Lacey kennen, een voormalig populair persoon. Ze sluit vriendschap met de drie jongens en helpt hen bij het vinden van Margo.

In het grootste deel van het boek is Margo meer een idee dan een personage. Iedereen heeft verschillende herinneringen aan haar en ziet haar dus anders. Q's idee van Margo evolueert door het verhaal heen en haar karakter wordt steeds complexer. Zelfs als de lezer uiteindelijk de echte Margo leert kennen, is ze nog steeds een van de meest gecompliceerde personages in dit boek. Hiermee geeft John Green nog een laatste boodschap mee: ieder mens is uniek en sommige mensen zitten nou eenmaal wat gecompliceerder in elkaar. Leer mét elkaar te leven. Wees jezelf maar respecteer ook anderen.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Silke van Deelen