geniaal!!

Rebecca F. Kuang is een bijzondere auteur die in de schijnwerpers kwam te staan na de publicatie van haar trilogie The Poppy War. Een fantasy verhaal, met als insteek ‘wat als Mao een tienermeisje was?’, waarbij ze zich baseerde op de geschiedenis van China tijdens de twintigste eeuw. Onderweg naar China ontdekte ik haar werk in ‘Books and magazines’ op Schiphol. Terug thuis gekomen struinde ik het internet af naar meer informatie en werd ik ontzettend blij te lezen dat Yellowface, haar nieuwste werk, weldra zou verschijnen in het Nederlands. Na enkele maandjes vol spanning af te wachten en overwegen om toch de Engelstalige versie te lezen gezien geduld niet een van mijn sterkste kanten is, is het dan eindelijk zo ver: de Nederlandse uitgave is verschenen.

Athena is een gelauwerde auteur en heeft al heel wat bestsellers op haar naam staan. Haar vriendin Junie heeft het iets moeilijker. Haar boeken verkopen niet goed en ze is gedesillusioneerd in het schrijverschap. Ze droomt er dan ook van om even bekend te worden als Athena.

Wanneer Athena sterft, neemt Junie het heft in eigen handen en steelt Athena’s nog onafgewerkte script. Ze werkt deze verder uit en na publicatie wordt het verhaal een heus succes. Maar dan beginnen er vragen te rijzen in haar omgeving en op social media. Heeft zij het boek zelf geschreven, of heeft ze deze gestolen van Athena? Op het internet komt een ware heksenjacht op gang, maar Junie geeft haar roem niet op. Ze raakt verstrikt in een kluwen van haar eigen leugens en ze lijkt er maar niet meer uit te raken.

Met Yellowface heeft de auteur wel een zeer bijzonder boek geschreven. In een interview las ik dat ze geen twee keer een boek in hetzelfde genre wil schrijven. Ze wil graag experimenteren met verschillende schrijfstijlen, maar er zijn er te veel om ze allemaal uit te proberen in één mensenleven. Dit vind ik een bijzondere insteek, want heel veel auteurs schrijven enkel boeken binnen één enkel genre, namelijk daar waar ze goed in zijn en succes in hebben. Hiernaast geeft de auteur ook aan snel verveeld te raken, als ze zich moet houden aan één categorie zou haar schrijfpassie uitdoven. Dit vind ik wel bijzonder intrigerend. Kan een auteur goed zijn in al die verschillende genres en stijlen? Ik twijfelde, maar na het lezen van Yellowface kan ik dit volmondig beamen.

Yellowface is een literair intelligent werk, van een hoog niveau. Tijdens het lezen dacht ik meermaals ‘wat ben ik nu aan het lezen?’. Ik kon er aanvankelijk moeilijk inkomen, want ik had iets anders verwacht van een Aziatische auteur die Chinese Studies aan de universiteit van Cambridge studeerde. Maar dit is net waar haar werk over gaat. Hoe uitgevers bepaalde verwachtingen creëren bij lezers door bepaalde perspectieven op te stellen bij de looks en achtergrond van een auteur. Zo wordt er vanuit gegaan dat een verhaal over Azië geschreven moet zijn door een Aziatisch uitziende auteur, een Aziatisch klinkende naam en eenzelfde achtergrond. Een politieman schrijft natuurlijk thrillers, een huisvrouw culinair, … .

Maar dit boek gaat over zoveel meer, zo zal de auteur de uitgeverswereld onder de loep nemen, en deze komt niet altijd even fraai uit. Een ander thema is jaloersheid: Junie is stikjaloers op Athena, en Clarice op haar beurt op Junie. Hiernaast is er ook een deel autobiografisch, wanneer de auteur het hele gebeuren rond het publiceren van een boek zal weergeven. De gevoelens die zij heeft bij een cover release, de spanning bij het lezen van de bevindingen van de proeflezers, de stress bij de eerste recensies die verschijnen, … zijn allemaal gebaseerd op haar eigen ervaringen.

Yellowface is bovenal een verhaal over eenzaamheid. Junie heeft weinig contact met haar familie, de vrienden die ze heeft lijken niet oprecht te zijn waardoor ze zich vaak alleen voelt. En haar daden zijn een schreeuw om aandacht en herkenning. Eenmaal ze een beroemde schrijver is, zien de mensen haar wel staan en heeft ze vrienden die haar begrijpen. Ook dit komt voort uit Rebecca F. Kuangs eigen gevoelens. Ze schreef het boek namelijk midden in de pandemie, waarbij ze zichzelf eenzaam voelde, zoals zoveel anderen.

Ook social media wordt door de auteur als heikel punt gezien. Junie wordt publiekelijk afgekraakt, waardoor ze bijna depressief wordt. De samenleving waarin we nu leven, waarbij social media het voornaamste communicatiemiddel is, ligt de druk op iemands presteren enorm hoog. Iemands leven kan drastisch veranderen wanneer ze op de verschillende social media kanalen aan de schandpaal genageld worden. Dit kan bovendien een grote impact hebben op iemands omgeving.

Je merkt, Rebecca F.Kuang is een bijzondere auteur. Haar werk heeft heel wat lagen en diepgravende lezers zullen er veel kunnen uithalen. Ik zelf zou hier ook nog lang over kunnen doorgaan. Dit is één van die boeken die je leest en steeds maar herleest. Ik ben ervan overtuigd dat je dan ook telkens iets anders oppikt uit het verhaal. Ze heeft een vlotte pen waarmee ze iedereen kan boeien. Ik ben al benieuwd hoe en waarover haar volgende boek zal gaan en in welk genre dit zal zijn. Maar eerst zal ik mij de trilogie Poppy War aanschaffen en lezen. 4 sterren.