Het hoeft niet perfect te zijn om bijzonder te zijn

Kunstenares Janne is erg op zichzelf en geniet met haar dieren van een rustig leven in een klein dorpje in Limburg. Wanneer ze nieuwe buren krijgt bouwt ze ondanks haar terughoudendheid al snel een vriendschap op met Woudy en de licht verstandelijk beperkte Gemma. Haar gestructureerde leven wordt op zijn kop gezet als Woudy op rondreis gaat door Nieuw-Zeeland en Gemma tijdelijk bij Janne gaat wonen. De aanstekelijke levenslust van Gemma laat Janne steeds meer uit haar schulp kruipen. Verontrustend nieuws uit Nieuw-Zeeland over Woudy stelt haar voor een moeilijke keuze.

Carmen de Bruijn is beeldend kunstenaar en fotograaf. Ze was jarenlang werkzaam als jurist en tekstschrijver. Na vele omzwervingen, waaronder dertien jaar in België, woont ze nu samen met haar man in het Limburgse Heel. Haar debuutroman ‘Gewoon Gemma’ is een fictief verhaal dat geïnspireerd is op haar overleden zus Ellen, die het Williams syndroom had.

‘Gewoon Gemma’ is een prachtig ontroerend verhaal over de licht verstandelijk beperkte Gemma. Gemma komt met haar zus Woudy naast Janne wonen, ineens staat ze in de tuin van Janne met haar neus tegen het raam gedrukt. In eerste instantie vraagt Janne zich af waar die vreemde vrouw ineens vandaan komt, ze had haar tuin toch goed afgesloten zoals ze altijd doet. Al snel leert Janne de twee zussen beter kennen en bouwt ze een hechte vriendschap met het tweetal op.

‘Gewoon Gemma’ is de debuutroman van Carmen de Bruijn. De schrijfstijl is mooi, eenvoudig en meeslepend. Ze weet de lezer met gemak haar roman in te trekken en de aandacht vast te houden. Het verhaal wordt zo beschreven dat je het gevoel hebt erbij aanwezig te zijn, en van de zijlijn meekijkt. ‘Misschien is het gewone wel het meest bijzondere van alles’ schreef Carmen voorin mijn boek. Een zin die je meteen diep raakt, net als de zin uit haar boek: ‘Het hoeft niet perfect te zijn om bijzonder te zijn’. Twee prachtige zinnen die eigenlijk een groot deel van het verhaal omvatten. De personages zijn mooi en geloofwaardig neergezet en uitgewerkt. Hoe kan het ook anders, Carmen schrijft vanuit haar hart met in haar achterhoofd haar overleden zus Ellen. Herkenbaar voor mij als moeder van een dochter met een verstandelijke beperking en werkzaam op een dagverblijf voor mensen met een verstandelijk beperking. Wanneer Woudy op rondreis gaat door Nieuw-Zeeland laat de auteur ons meegenieten door de gedetailleerde beschrijvingen van de prachtige natuur.

‘Gewoon Gemma’ is een groots verhaal waar je stil van wordt. Een verhaal dat nog dagenlang in je hoofd blijft zitten.