"We krijgen niet allemaal wat ons toekomt"

‘We krijgen niet allemaal wat ons toekomt.’ Zo begint het tweede boek van Jessie Burton, de Muze.

De muze bevat twee verhaallijnen. Het eerste verhaal beschrijft het leven van Odelle, een jonge vrouw uit Trinidad, die zich staande probeert te houden in het blanke Londen in 1967. Odelle schrijft, maar voelt zich geen schrijver. Ze krijgt een baan als typiste in het Skelton Institute of Art en leert daar Marjorie Quick kennen. Quick moedigt haar aan het schrijven op te pakken. Op een feestje van haar vriendin ontmoet Odelle Lawry. Lawry laat Odelle een schilderij zien dat hij van zijn moeder heeft geërfd. Wanneer Lawry het schilderij in het Skelton aan de kenners laat zien, reageert Marjorie daar op een bijzondere manier op.

De tweede verhaallijn speelt zich af in onrustig Spanje, in 1936. Olive is met haar ouders naar Spanje verhuisd. Olive schildert en heeft talent. Maar dat is voor de buitenwereld niet zichtbaar. Het gezin leert Teresa en haar broer Isaac kennen. Teresa en Isaac komen hun hulp aan het gezin aanbieden. Isaac schildert en de vader van Olive, kunsthandelaar, is behoorlijk onder de indruk van zijn schilderij. Wat hij niet weet is dat sinds Olive Isaac kent, ze op haar zolderkamer schilderijen schildert en dat hij een kunstwerk van zijn eigen dochter staat te bewonderen. Hier heeft Teresa gezorgd. Zij wil Olive een podium geven. Ze had alleen niet kunnen verwachten wat het schilderij allemaal teweeg zal gaan brengen.

De twee verhaallijnen wisselen elkaar af in het boek, waarbij het ene verhaal uitnodigt het andere verhaal te lezen en te puzzelen welke personen en gebeurtenissen van invloed zijn op het verhaal 30 jaar later. De boeiende personen en de ontwikkelingen, de zoektocht naar identiteit en de verrassende ontknoping maken dit een fijn boek om te lezen.