Een boek met veel meer dan alleen de meisjes van Ravensbrück

1989, de Berlijnse muur is gevallen. Maar Miriam zit nog opgesloten, in het appartement van haar vader. Een veertje bij de deurpost geeft aan dat niemand geprobeerd heeft de deur te openen.

Miriam zorgt voor haar zieke vader. Ze treft bij hem een nummer op zijn pols. Een nummer, haar vader heeft in een concentratiekamp gezeten. Om meer te weten te komen, gaat Miriam op onderzoek uit in de woning van haar vader. Ze vindt een jurk, een uniform. En in naden van die jurk treft Miriam briefjes aan. Briefjes van Frieda.

Gaandeweg het verhaal wordt duidelijk wie Frieda is en welke gruwelijkheden ze heeft meegemaakt. De briefjes vertellen over de meisjes van Ravensbrück.

Maar het boek heeft nog een verhaal, het verhaal van Miriam. Het contrast van de stad Berlijn die vrij is en Miriam die opgesloten zit, is beklemmend en aangrijpend.

Het boek volgt 3 verhaallijnen, het verhaal van Miriam, van haar vader Henryk en van Frieda. In die zin is de titel “De meisjes van Ravensbrück” misschien een beetje misleidend. Elk hoofdstuk vertelt het verhaal van 1 van de 3. Dat was in het begin verwarrend, maar naarmate het boek vordert, zet dat wel tot verder lezen aan omdat je wilt weten hoe alles in elkaar zit. Anne Ellory heeft de verhalen prachtig in elkaar laten vallen en dat levert aan het eind van het boek een verrassing op.