Zonnewijzer

Flaptekst:

Rob leeft in angst. Angst voor haar oudste dochter Callie, die dierenbotten verzamelt en fluistert tegen denkbeeldige vrienden. En angst voor haar jongste dochter Annie, omdat ze bang is voor wat Callie haar zal aandoen. Rob ziet een duisternis in Callie, een die haar doet denken aan de familie die ze achterliet. Ze besluit haar oudste dochter mee te nemen naar haar ouderlijk huis, dat de naam ‘Zonnewijzer’ draagt, diep in de Mojave-woestijn. En daar zal ze een vreselijke keuze moeten maken.

Callie is bang voor haar moeder, die haar met andere ogen lijkt te zien. Rob begint geheimen uit haar verleden te vertellen die Callie zowel verontrusten als opwinden. En Callie begint zich af te vragen of ze Zonnewijzer wel levend zal verlaten.

Mening:

Door de flaptekst was ik erg nieuwsgierig geworden naar dit boek. Wat een geluk dat ik het mocht testlezen van @boekerij
Het is niet een thriller die ik normaalgesproken lees. Ik zou dit boek ook meer typeren als een horrorthriller.

Het verhaal is mysterieus, emoties zijn rouw en heftig en je weet niet wie er te vertrouwen is, wie de waarheid spreekt en wat er echt vroeger is gebeurd met Rob. Voor mij voelde het verhaal soms ongrijpbaar, doordat ik het gevoel had heel veel (vage) informatie te krijgen. Dat is ook wel een beetje hoe het verhaal lange tijd opbouwt. En ondanks dat tegen het eind meer duidelijk werd, bleef ik alsnog met veel vragen zitten, maar dat paste ook wel weer bij de sfeer van het verhaal. Het nawoord van de schrijfster vond ik voor dit verhaal erg van meerwaarde, want hoewel sommige dingen ontzettend onrealistisch en verzinsels van de schrijfster lijken, zijn ze toch meer op waarheid gebaseerd dan je zou denken.

Het is een verhaal wat constant spanning heeft, maar voor mijn gevoel kreeg ik pas laat enige duidelijkheid en bleef ik met te veel vragen achter. Ondanks dat bleef ik maar doorlezen, want hoe bizar het verhaal ook is, je wílt gewoon weten wat er gebeurd is op Zonnewijzer.
Daarom krijgt het van mij 3-3,5*