Een verhaal wat me lang zal bijblijven

'Waar je ook heen gaat, je neemt altijd jezelf mee.'

Het gebeurt me niet vaak, maar nadat ik dit boek uitlas heb ik er de afgelopen dagen nog meerdere keren aan gedacht. Ik weet ook niet goed wat ik er over moet schrijven, want het is heftig, verdrietig, maar ook mooi.

Het verhaal gaat over de zestienjarige Quintin, die na een heftige gebeurtenis in een inrichting komt. Maar daarna gaat het nog/weer niet goed met hem. Dus gaat hij naar Canada, een reis die zijn oma voor hem betaalt. De hoop is dat die reis hem zal helpen om op eigen benen te kunnen staan. Maar wat als je in een omgeving terecht komt die zo anders is waar je op had gehoopt, met mensen die op een nogal extreme manier 'het beste' met je voor hebben. Gelukkig ontmoet Quintin ook lieve mensen en sluit hij vriendschappen. Dan komt het punt dat hij terug gaat naar Nederland, met een heel dubbel gevoel.

Ondanks dat ik nog nooit in een van de situaties ben geweest zoals die waar Quintin in terecht komt in dit boek, kon ik me door de schrijfstijl van Lex toch heel goed inleven. Hij weet soms emoties en gebeurtenissen heel goed over te brengen, zonder dat hij het letterlijk beschrijft.

Het verhaal van Quintin gaat nog verder. Ondanks de lading van dit verhaal kijk ik er naar uit om verder te kunnen lezen en kijk ik uit naar het volgende boek van Lex.

'Hoera!' - Ruth