Soms mooi, soms hak op de tak

Ik had nog nooit eerder een boek of verhaal van H.M. van den Brink gelezen. Ik kreeg dit boek en ben zonder dat ik ook maar enig idee had waar het over zou gaan, gaan lezen. Ik kwam echt prachtige zinnen tegen. Maar aan het einde van het verhaal wist ik nog steeds niet zo goed wat ik nu gelezen had. Ja, een mooi verhaal over een man (de verteller) en zijn oud collega Dijk. Ze werkten bij het IJkwezen. Maar veel verder dan dat kwam ik niet. Het heden en het verleden lopen door elkaar heen. De rede hiervoor is dat de zieke verteller, die koorts heeft, terug denkt aan zijn oud collega Karl Dijk. Of hij nu zo maar aan de man moet denken, of dat het door de koorts komt, is mij niet geheel duidelijk.

De verteller en Karl Dijk begonnen dezelfde dag bij het IJkwezen. Aanvankelijk trokken ze samen op op het werk: samen in een kantoor, samen op pad voor het IJkwezen. Vervolgens gingen hun wegen uit elkaar: een andere functie, alleen op pad, en het prive leven. De verteller kijkt tegen Dijk op. Hij heeft een eigen mening, praat (en waait) niet mee met alle winden maar blijft bij een bepaald standpunt. Hij volgt de regels. 1 kg is 1 kg. Na vele jaren werd het dienstverband van Dijk ontbonden en werd de verteller gevraagd de afscheidsrede te schrijven voor de directrice. Uiteraard doet hij dit. Het afscheid is alleen vreemd, net zoals Dijk, waar de verteller afgezien van zijn rechtlijnigheid niets over weet, want Dijk komt niet opdagen.

Evengoed leest het verhaal lekker weg. Met een mooi open einde, dus je kunt je eigen fantasie ook nog even lekker de loop laten. Er zitten serieuze onderwerpen in het boek, maar ook luchtige onderwerpen, waar ik heerlijk om heb kunnen lachen. De hoofdpersonen leren we niet echt kennen. Wel komen we er achter dat er de afgelopen 40 jaar veel veranderingen hebben plaatsgevonden.

Prettig om te lezen, je blijft nieuwsgierig, want je weet niet zo goed waar het verhaal heen gaat. Je krijgt een mooie inkijk van de veranderingen in de wereld. 4 sterren.