Banaal

In Villa Toscane volgen we de lotgevallen van Heleen en Carlo die in Toscane hun droom hebben verwezenlijkt en een agriturismo hebben geopend nadat Carlo zijn werk verloor in Nederland en ook de baan van Heleen niet meer zeker leek. Ze raken snel ingeburgerd en de agriturismo wordt al meteen een succes. Maar een akelige gebeurtenis is de voorbode van nog erger onheil waarbij ze tot het uiterste moeten gaan om hun gezin te redden.
Het boek wordt voorgesteld als een literaire thriller, maar dat is het absoluut niet. Allesbehalve literair en slechts op het einde wordt het spannender, hoewel er in het boek te veel hints worden gegeven waardoor je meteen weet wie er achter de ernstige feiten zit. En je vermoedt ook al snel hoe het zal aflopen.
Het eigenaardige is dat in de loop van het verhaal noch het gezin, noch de politie het verband legt tussen het eerste akelige incident en de tweede dramatische gebeurtenis die hen overkomt (dat doen ze pas helemaal op het einde). Het ligt anders nogal voor de hand. Dit kan een detail lijken, maar voor mij is het veelzeggend over het niveau van het boek. Soms lijkt het of er niet echt is nagedacht over het verhaal.
De auteur vertelt het verhaal vooral vanuit het perspectief van Heleen, maar een deel van de hoofdstukken laat vooral de gedachten zien van Heleen over allerlei dingen bv. hun beslissing om te emigreren, de verbouwingen en problemen die ze daarbij hadden. Hiermee krijgt het verhaal geen vaart. Zeker in het begin van het boek duurt het lang eer er ook maar iets gebeurt. Er is relatief weinig actie.
Ook een deel van ontknoping wordt niet "live" beschreven, maar krijg je te lezen via een gedachtegang van Heleen die terugblikt op de voorbije weken. Dat is toch erg eigenaardig voor een "thriller".
Door deze manier van vertellen - het omgekeerde van show, don't tell - neem je de spanning weg, kan je je minder inleven in de personages. Het hoofdpersonage boeit eigenlijk niet, omdat er steeds wordt uitgeweid via allerlei gedachten over dingen die niets bijdragen tot het verhaal en die heel banaal zijn. Bv. contacten met telefoonmaatschappij.
De manier van schrijven is absoluut niet literair. De zinsbouw is bijzonder simpel, herhalend. Er wordt helemaal niet met taal gespeeld. De beschrijvingen van landschap, agriturismo, Toscane komen niet tot leven. Opmerkelijk weinig bijvoeglijke naamwoorden in dit verhaal. Het is een vlakke, weinig geïnspireerde manier van schrijven.
Dit boek is misschien geschikt voor mensen met weinig leeservaring en die weinig verwachten van een boek, want het leest snel en makkelijk. Ik zou het toch niet aanraden zelfs voor een paar uurtjes ontspanning aan het zwembad of op de trein. Er zijn veel leukere, beter geschreven en spannender boeken te vinden in dit genre.