Schitterend, maar keihard.

“Lees eens wat minder woorden” was een van de opdrachten van de Hebban challenge 2020 en op die manier ontdekte ik de graphic novel. Na een eerste exemplaar dat leek op een stripverhaal, maar dan in zwartwit, las ik “De kleuren van het getto” en was meteen gewonnen voor dit genre.

In “De kleuren van het getto” nemen auteur Aline Sax en tekenaar Caryl Strzelecki ons mee naar Warschau waar een Joodse jongen met zijn ouders en zusje wonen in een stadsdeel dat weldra zal worden omgevormd tot Joods getto. Eerst zijn er enkel pesterijen en intimidaties door de nazi’s, maar in het getto wordt hun voeding, medicijnen en vrijheid ontzegd en uiteindelijk worden Joodse mensen totaal ontmenselijkt.

Het hoofdpersonage – Misja waarvan we de naam pas aan het einde van het boek ontdekken – beseft dat hij in actie moet schieten als hij zijn familie van de hongerdood wil redden. Het begint met het smokkelen van voedsel, maar als het geweld van de nazi’s tegenover de onschuldige burgers toeneemt en iemand Misja aanspreekt om in het verzet te gaan, twijfelt hij niet. Hij wil niet als een lam naar de slachtbank geleid worden.

Aline Sax schrijft in sobere, korte, maar rake zinnen. Eenvoudige taal zonder franjes, maar des te trefzekerder. Het verhaal wordt magistraal mee verteld door de schitterende tekeningen van Caryl Strzelecki in ingetogen monochroom grijsblauw. De tekeningen vullen het verhaal niet enkel aan, maar geven er mee inhoud en een extra dimensie aan.

Soms wordt het verhaal letterlijk in heel weinig woorden verteld. Dit is uiterst aangrijpend in de passage over de hongersnood. In het midden van de pagina staat slechts 1 woord: “Eten”. Op de volgende pagina slechts 1 zin: “We moesten eten hebben”. Hier geen tekening, slechts één kort woord, één korte zin die meer zeggen over de wanhoop, de urgentie dan een ganse roman had kunnen doen. Ik had nooit beseft dat één simpel woord me zo hard zou kunnen raken.

In mijn ogen is deze graphic novel echt een pareltje. Hoewel ik al heel wat films zag en een paar boeken las over WOII en de jodenvervolging, ben ik nooit zo gegrepen als door dit boek. Het is schitterend, maar tegelijkertijd hard, keihard.

Het boek wordt getypeerd als young adult, maar dit boek zeker aan te raden voor volwassenen. Ook in deze tijd is het nog actueel. Deze geschiedenis mag zich echt nooit en nergens meer herhalen.