Misdadiger of auteur?

Dit is Koch op zijn beste. Een thrillerauteur ontdekt een zware crimineel die geniale verhalen schrijft en zorgt ervoor dat hij een weekend uit de gevangenis kan om aanwezig te zijn op de voorstelling van zijn boek. Maar zijn vrouw is rechercheur bij de politie... Er ontstaat een wirwar aan verhaallijnen die soms met elkaar botsen. Het geheel is wel spannend verteld, dit boek is een echte pageturner. Koch's eigen cynisme is ook duidelijk herkenbaar.

Interessant is ook dat er in de roman ook onrechtstreeks enkele vragen gesteld worden over het schrijverschap. Zo zegt Simon - de auteur van bestsellers in het verhaal - over het schrijven: "Goedbeschouwd heb ik nooit zin. Geen enkele dag. De schrijvers die beweren dat ze met een brede glimlach en handenwrijvend van plezier aan hun bureau zitten, vertrouw ik voor geen meter. (...) Er is geen plezier. het is een klusje dat je maar het beste zo snel mogelijk achter de rug kunt hebben. Ik kijk op de klok. Ik geef mezelf anderhalf uur. Alsof ik een kast ga opruimen. Zo heb ik schrijven altijd gezien: als het opruimen van rommel, het aanvegen van een binnenplaats, het uit- en opnieuw inruimen van een afwasmachine. Er komt iets bij, je voegt iets aan de wereld toe, iets wat er eerst niet was. Maar je ruimt vooral iets op, je maakt schoon wat eerst nog vies was, je maakt vrij baan voor je eigen woorden." (p. 107-108)

Het is misschien wat cru gesteld, maar zelf ben ik componist en ik kan verzekeren dat hier over "schrijven" zeker een grond van waarheid verteld wordt... Het citaat kan dus ook wel duiden op de ervaring van Koch zelf als auteur?

Ook de rol van de literatuur wordt in vraag gesteld. In hoeverre is een nieuwe roman bijvoorbeeld origineel? Enkele keren "plagieert" Simon andere verhalen, zonder het zelf misschien te beseffen. En wat zijn de diepe gronden voor wat hij zijn personages laat overkomen in zijn verhalen..? In hoeverre is hij ook eigenlijk een "crimineel" en in hoeverre is Derek (de gevangene) dan een misdadiger? Het zijn heel pregnante en zeker gedurfde vragen: voer voor een boeiende discussie.