Steve Mosby beleefde in 2008 zijn Internationale doorbraak met De 50/50-moorden. Duidelijk werd dat de schrijverswereld werd betreden door een auteur die horror en gruwel niet schuwt. Hij schrijft over seriemoordenaars met een zieke gedachtegang waarvan we blij moeten zijn dat het allemaal maar fictie is. Maar het blijkt lezers niet af te schrikken. Integendeel, zijn thrillers vinden gretig aftrek bij de thrillerfans en een nieuw boek blijkt steevast meer fans op te leveren.

Zwarte Bloem is niet alleen de titel van Mosby’s vierde thriller, het is ook de naam van het boek van een oude romanschrijver genaamd Robert Wiseman. Zijn verhaal gaat over een meisje dat op een dag op de kade van een dorpje aan de kust opduikt. Een politieagent vangt haar op en hoort haar afschuwelijke verhaal aan. In haar tas vindt hij een zwarte bloem.
Twintig jaar later krijgt Neil Dawson het vervelende bericht dat zijn vader, Christopher, zelfmoord heeft gepleegd door van een viaduct te springen. Dit komt als een klap aan, want zijn vader, schrijver van beroep, gold als voorbeeld voor Neil. Als hij tussen de spullen van zijn vader het boek van Robert Wiseman vindt, en tevens een zwarte bloem, gaat hij op onderzoek uit. Hij ontdekt dat de vermeende zelfdoding van zijn vader sterk lijkt op de dood van de mysterieuze Wiseman. Toeval? En welke rol speelt die merkwaardige zwarte bloem in dit verhaal?
Hannah Price, politieagente, wordt op de zaak van de zelfmoord van Neils vader gezet. Maar of zij haar gedachten bij deze zelfdoding kan houden, is maar de vraag, want ook haar vader is overleden en aan diens dood kleven ook nogal wat eigenaardigheden vast, die haar terugvoeren naar een duister verleden. Uiteindelijk leiden alle sporen naar een afgelegen boerderij, waar de schokkende betekenis van de zwarte bloemen aan het licht komt.

Wat niet veel mensen van Steve Mosby weten, is dat hij gebruik maakt van Excel-bestanden om een overzicht te creëren van zijn personages en bijbehorende verhaallijnen. Met Zwarte Bloem legt hij de lat voor zichzelf weer een stuk hoger dan bij zijn voorgaande boeken. Maar ook voor zijn lezers. Hij creëert een verhaal met aan de ene kant een in het verleden geschreven fictief boek, beschreven met fragmenten daaruit, en aan de andere kant de werkelijkheid in het heden bij zowel Neil (de ik-figuur in het verhaal) als bij Hannah Price. Tot zover is het nog goed te volgen, maar als Neil ontdekt dat het boek van Robert Wiseman waarschijnlijk niet zo fictief is als wordt gedacht, en Hannah de waarheid ook in twijfel trekt, kunnen de verhaallijnen door elkaar worden gehaald en is het voor de lezer zaak om scherp te blijven. Er is veel uitleg nodig om het verhaal te vertellen, maar gelukkig komt het uiteindelijk tot een geslaagde samensmelting.
Wellicht is het voor de lezers ook handig om een lijstje aan te maken, om zo overzichtelijk door het eerste deel van het boek te komen. Als men eenmaal het verhaal doorheeft, blijkt Zwarte Bloem een sterke en originele thriller te zijn waarin Mosby weer laat zien waar hij goed in is: het in de huid kruipen van een meedogenloze moordenaar.