Lezersrecensie
Beetje pedant
Dat Griet Opdebeeck een getalenteerd schrijver is, hoef ik waarschijnlijk niet te vertellen. Mooi dus als zij een boek schrijft over haar eigen herstel- en helingsproces en dat koppelt aan soort zelfhulpboek. Dan weet je zeker dat het goed en leesbaar geschreven is namelijk.
Maar Griet neemt in dit boek wel erg weinig afstand juist op de momenten dat ze dat wel zou moeten doen. Ze dweept met “de grote der aarde” (op therapiegebied) zoals ze ze zelf noemt. Dus strooit ze met de een na de andere bekendheid die ze op retreats in verre oorden ontmoet. Die haar allemaal ter wille zijn en bv sessies aanbieden.
Het verhaal had aan kracht gewonnen als ze dat achterwege had gelaten. Nu gaat de pedanterie van Opdebeeck de lezer zo tegenstaan dan doorlezen bijkans een opgave wordt.
Maar Griet neemt in dit boek wel erg weinig afstand juist op de momenten dat ze dat wel zou moeten doen. Ze dweept met “de grote der aarde” (op therapiegebied) zoals ze ze zelf noemt. Dus strooit ze met de een na de andere bekendheid die ze op retreats in verre oorden ontmoet. Die haar allemaal ter wille zijn en bv sessies aanbieden.
Het verhaal had aan kracht gewonnen als ze dat achterwege had gelaten. Nu gaat de pedanterie van Opdebeeck de lezer zo tegenstaan dan doorlezen bijkans een opgave wordt.
5
Reageer op deze recensie