Miriam Borgermans doet het weer!

Recensie Slaves Raven 3 - Miriam Borgermans – Clavis Young Adult – 534 blz

Wat heb ik naar dit vijfde deel uitgekeken en om maar meteen met de deur in huis te vallen: Miriam Borgermans heeft het weer gedaan! Ook dit deel is ongelooflijk goed.

We schrijven het jaar 2559 en het lijkt erop dat Raven terug is bij af. Terug bij Cym, terug bij de wrede Seamus die zijn moeder opdracht heeft gegeven om in Ravens hoofd een hypno-implant te plaatsen, zodat ze Seamus volledig zal gehoorzamen. Dat de verdoving niet al te best werkt is niet erg, Raven is immers maar een slaaf.
Seamus wil haar straffen omdat ze een relatie heeft gehad met Lewin, een Trasher slaaf. Seamus is woedend omdat hij niet meer haar eerste kan zijn. Maar Seamus is niet de enige die Raven wil hebben. Satu, de baas van Alfa wil haar ook. Macht en onmacht vechten om voorrang. Satu wint en laat haar via de Gyrodrone naar het gevreesde Colony 58 brengen. En Raven doet het enige dat ze kan. Ze ontsnapt op een spectaculaire manier.
Wat volgt is een minstens zo spectaculaire zoektocht waarin Raven opgejaagd wordt door een buitengewoon wrede Hunter. Keer op keer weet ze aan hem te ontsnappen. Was Raven 2 al een overlevingsstrijd, Raven 3 zet overleven op een hoger plan. Door alle ervaringen die Raven heeft opgedaan bij de Kooivechters en de Chasters is ze een bedreven overlevingsexpert die niemand vertrouwt en nergens bang voor lijkt te zijn. Zelfs aan het eind van het verhaal, kiest ze voor een oplossing die getuigt van enorme moed. Een oplossing die tegelijkertijd een daverende cliffhanger is.

Het karakter van Raven staat als een huis. Het is volkomen geloofwaardig met het verhaal mee geëvolueerd. Was Raven in de vorige delen soms nog iets naïef en liet ze zich door anderen vertellen wat ze moest doen, daarvan is nu geen sprake meer. Ze is uitgegroeid tot een sterke, jonge vrouw die weet wat ze kan, die vertrouwen heeft in haar eigen oplossingen, hoe onorthodox ook. Dat ze mensen die ze op haar vlucht ontmoet, niet te dichtbij laat komen is gezien haar verleden, heel goed te begrijpen. Wanneer er iets verschrikkelijks gebeurt, (dat prachtig en zonder vals sentiment beschreven wordt) kun je niet anders dan onmiddellijk diep met haar meevoelen.
“Ik weet niet of het door de gasbommen komt die de Hunter in de pijpleiding ver in het zuiden heeft laten ontploffen of door de ogen van het kind, die harde, donkere krassen in mijn ziel kerven.”
Uiteindelijk komt ze oog in oog te staan met de op haar jagende Hunter en ontdekt ze, volkomen verbijsterd, wie hij is.

Daarnaast staan er in Raven 3 weer schitterende spreuken en uitdrukkingen. Eén daarvan is:
“Je hoeft geen speelbal te zijn van de golven. Je kunt leren zwemmen.”

De wereld die Miriam Borgermans schetst komt zeker niet onwaarschijnlijk over. Sterker nog, de troosteloze, dorre ellende die de wereld kenmerkt in 2559, is ontstaan door o.a. de stijging van de zeespiegel en de opwarming van de aarde. Als wij nu, in 2020 niets doen aan die opwarming van de aarde dan komt het mij niet ondenkbaar voor wanneer de wereld die wij nu kennen gevaar loopt om in de (verre) toekomst in meer of mindere mate te verworden tot de wereld die Miriam Borgermans schetst.

Raven 3 is net als de vorige boeken buitengewoon realistisch en filmisch geschreven. Soms zelfs zo beeldend dat je, meteen in het begin al, vanzelf je ogen dichtknijpt.
Het moge duidelijk zijn: De Slaves-boeken zijn niet bestemd voor tere zieltjes. Wel voor het witte doek. Of een prachtige Netflixserie!

@Susanne Koster