Lezersrecensie
Vrij is een aanrader!
Vrij – Marcel Vaarmeijer – Clavis Young Adult – 253 blz
In Vrij gaat het verhaal van Emily en Ducky verder waar Voel eindigde, maar je kunt het ook prima volgen zonder het eerste boek. Emily en Ducky, die in Zweden hun verleden probeerden achter zich te laten, zijn terug in Amsterdam en wonen op de benedenverdieping in het grote huis van Ducky’s rijke ouders. Ducky heeft het huis opnieuw ingericht, want ze wil niet in ‘de shit van een ander wonen’. Haar ouders zijn sinds hun vertrek naar Zweden veel aardiger voor hen, en ze steunen de meisjes volledig.
Emily’s familie
Emily krijgt langzaam weer contact met haar moeder, die spijt heeft van haar falen als ouder. Ze wil haar relatie met haar kinderen herstellen. Emily’s broertje Judd gelooft dat hij rijk zal worden met zijn striptekeningen, en haar broer Michael worstelt nog steeds met verslaving, maar Emily gelooft dat ook hij uiteindelijk goed terecht zal komen. Beide meisjes zijn terug naar school en doen examen. Emily heeft last van hoofdpijn, die ze in eerste instantie toeschrijft aan de stress van haar examens. Ze wordt geconfronteerd met een vervelende leraar, maar later ontvangt ze een bericht van een andere lerares die haar feliciteert met haar goede cijfer.
Werk en liefde
Ondertussen speelt Emily (en later Ducky ook) in een soapserie, terwijl Ducky zich verdiept in het oneindige van pi. Een Franse fotograaf nodigt hen uit voor een fotosessie voor Vogue, die aanvankelijk ongemakkelijk is, maar uiteindelijk resulteert in een mooie en ietwat ondeugende fotoserie. Ondertussen blijft Emily worstelen met haar hoofdpijn en het verdriet van haar verleden. De enige met wie ze haar gevoelens deelt, is Ducky.
Wanneer de hoofdpijn te ernstig wordt en ze zelfs onderuit gaat, belandt Emily in het ziekenhuis. De relatie tussen haar en Ducky verdiept zich nog meer door de tegenslagen die ze samen doormaken. De liefde tussen de meisjes is prachtig en aangrijpend verwoord.
… Praten deden we niet meer. Onze gedachten waren dezelfde, we moesten er alleen nog de woorden voor vinden …
Het verleden
Emily realiseert zich dat ze haar verleden onder ogen moet komen om verder te kunnen gaan. Ducky en haar ouders staan altijd achter haar, maar het is haar broer Michael die uiteindelijk haar grootste steun blijkt te zijn. Michael, die nu aan zijn herstel werkt, kan eindelijk de grote broer zijn waar Emily zo'n behoefte aan heeft.
De climax van het verhaal, die zich in een kerk afspeelt, is zowel aangrijpend als onvermijdelijk. Natuurlijk weet je hoe het verhaal zal eindigen, hoe het móet eindigen, maar toch is dat hartverscheurend.
YA-roman
Vrij is wederom een YA- roman voor lezers vanaf 15 jaar. Zoals we van Marcel Vaarmeijer gewend zijn is hij in staat om heftige onderwerpen op een bijna luchtige manier te behandelen.
Net als in Voel heeft hij met Emily en Ducky twee bijzondere personages neergezet die zich gedurende dit verhaal een nog grotere plek in je hart weten te veroveren.
In het rauwe, nietsontziend taalgebruik dat volkomen bij deze personages past, beschrijft hij hun gevecht en hun liefde zonder te leunen op vals sentiment. Het verhaal is ontroerend, humoristisch, nuchter en bij vlagen zelfs absurdistisch, met levensechte personages die hun diepe verdriet afwisselen met humorvolle, bijna terloopse observaties. En juist die herkenbare, schijnbaar nonchalante bewoordingen die Marcel Vaarmeijer geweldig weet te gebruiken, hakken erin.
Net als na het lezen van Voel heb ik een paar dagen nodig gehad om bij te komen. Het einde van Vrij liet mij achter in ontroering.
Vrij is een aanrader!
Susanne Koster
In Vrij gaat het verhaal van Emily en Ducky verder waar Voel eindigde, maar je kunt het ook prima volgen zonder het eerste boek. Emily en Ducky, die in Zweden hun verleden probeerden achter zich te laten, zijn terug in Amsterdam en wonen op de benedenverdieping in het grote huis van Ducky’s rijke ouders. Ducky heeft het huis opnieuw ingericht, want ze wil niet in ‘de shit van een ander wonen’. Haar ouders zijn sinds hun vertrek naar Zweden veel aardiger voor hen, en ze steunen de meisjes volledig.
Emily’s familie
Emily krijgt langzaam weer contact met haar moeder, die spijt heeft van haar falen als ouder. Ze wil haar relatie met haar kinderen herstellen. Emily’s broertje Judd gelooft dat hij rijk zal worden met zijn striptekeningen, en haar broer Michael worstelt nog steeds met verslaving, maar Emily gelooft dat ook hij uiteindelijk goed terecht zal komen. Beide meisjes zijn terug naar school en doen examen. Emily heeft last van hoofdpijn, die ze in eerste instantie toeschrijft aan de stress van haar examens. Ze wordt geconfronteerd met een vervelende leraar, maar later ontvangt ze een bericht van een andere lerares die haar feliciteert met haar goede cijfer.
Werk en liefde
Ondertussen speelt Emily (en later Ducky ook) in een soapserie, terwijl Ducky zich verdiept in het oneindige van pi. Een Franse fotograaf nodigt hen uit voor een fotosessie voor Vogue, die aanvankelijk ongemakkelijk is, maar uiteindelijk resulteert in een mooie en ietwat ondeugende fotoserie. Ondertussen blijft Emily worstelen met haar hoofdpijn en het verdriet van haar verleden. De enige met wie ze haar gevoelens deelt, is Ducky.
Wanneer de hoofdpijn te ernstig wordt en ze zelfs onderuit gaat, belandt Emily in het ziekenhuis. De relatie tussen haar en Ducky verdiept zich nog meer door de tegenslagen die ze samen doormaken. De liefde tussen de meisjes is prachtig en aangrijpend verwoord.
… Praten deden we niet meer. Onze gedachten waren dezelfde, we moesten er alleen nog de woorden voor vinden …
Het verleden
Emily realiseert zich dat ze haar verleden onder ogen moet komen om verder te kunnen gaan. Ducky en haar ouders staan altijd achter haar, maar het is haar broer Michael die uiteindelijk haar grootste steun blijkt te zijn. Michael, die nu aan zijn herstel werkt, kan eindelijk de grote broer zijn waar Emily zo'n behoefte aan heeft.
De climax van het verhaal, die zich in een kerk afspeelt, is zowel aangrijpend als onvermijdelijk. Natuurlijk weet je hoe het verhaal zal eindigen, hoe het móet eindigen, maar toch is dat hartverscheurend.
YA-roman
Vrij is wederom een YA- roman voor lezers vanaf 15 jaar. Zoals we van Marcel Vaarmeijer gewend zijn is hij in staat om heftige onderwerpen op een bijna luchtige manier te behandelen.
Net als in Voel heeft hij met Emily en Ducky twee bijzondere personages neergezet die zich gedurende dit verhaal een nog grotere plek in je hart weten te veroveren.
In het rauwe, nietsontziend taalgebruik dat volkomen bij deze personages past, beschrijft hij hun gevecht en hun liefde zonder te leunen op vals sentiment. Het verhaal is ontroerend, humoristisch, nuchter en bij vlagen zelfs absurdistisch, met levensechte personages die hun diepe verdriet afwisselen met humorvolle, bijna terloopse observaties. En juist die herkenbare, schijnbaar nonchalante bewoordingen die Marcel Vaarmeijer geweldig weet te gebruiken, hakken erin.
Net als na het lezen van Voel heb ik een paar dagen nodig gehad om bij te komen. Het einde van Vrij liet mij achter in ontroering.
Vrij is een aanrader!
Susanne Koster
1
Reageer op deze recensie
