Meeslepend en mystiek

Dwaallichtjes is een meesterlijk verhaal dat je als lezer weet mee te slepen in de mystiek en het verborgen leed van het verleden. Hilda Spruit weeft met haar taal een sfeer die tegelijk betoverend en bijna beangstigend is, daarnaast geven haar beschrijvingen van het Spaanse achterland, met de geurige sinaasappelbomen en littekens van oorlog, het geheel een rauwe, authentieke achtergrond.
Isabella García (en niet alleen zij) komt tot leven als een gelaagd, geloofwaardig personage wier worstelingen onder je huid kruipen. Haar gave is zowel een zegen als een vloek, iets dat haar daagt én kwelt. Dat de wereld van de dwaallichtjes haar nooit helemaal loslaat, (in dromen en werkelijkheid) zorgt ervoor dat het verhaal nog lang blijft spoken in je gedachten.
Dit is geen boek dat je zomaar uitleest. Het is een verhaal dat je voélt, dat je laat stilvallen, dat je laat nadenken over wat geloof, wanhoop en kracht werkelijk kunnen betekenen.