Een aangeraden eerste kennismaking met Auschwitz.

Eliazar (Eddie) De Wind was een Nederlandse arts met een joodse achtergrond. Kort na het behalen van zijn diploma ging hij vrijwillig naar Westerbork om de gedeporteerden bij te staan. Normaal zou zijn moeder daar ook moeten aanwezig zijn maar tegen zijn aankomst was zijn al doorgestuurd naar Auschwitz. De Joodse raad had hem normaal vermeld als hij vrijwillig ging gaan helpen zijn moeder zou vrijgelaten worden. Uiteindelijk werd hij zelf gedeporteerd naar Auschwitz. Toen de Duitsers op het einde van de oorlog vertrokken verstopte hij zich in een barak en startte hij met het schrijven van zijn verhaal.

Het verhaal

In dit verhaal volgen we Eddie als hij samen met Friedel gedeporteerd wordt van Westerbork naar Auschwitz. Daar beland Eddie in barak 9 terwijl Friedel in barak 10 terecht komt. Eddie werkt als pfleger van Poolse gevangenen. Bij Friedel in de barak worden er medische experimenten uitgevoerd. Eens de Duitsers vertrekken gaat Friedel met hen mee maar blijft Eddie achter. Overleven ze beide de oorlog en vinden ze elkaar ooit terug?

Goeie eerste kennismaken met Auschwitz.

Eén van de sterktes van dit verhaal is dat het geschreven werd in het kamp zelf. Eddie gaf zich niet de tijd om alles wat hij meemaakte te verwerken maar schreef het van zich af hoe hij het op dat moment zag. Geen lange periode na het meemaken van de situaties waardoor hij misschien andere meningen zou krijgen over bepaalde zaken.
De gruwel die we uit andere boeken over Auschwitz kennen treed hier minder op de voorgrond. Misschien net door het schrijven in het kamp is nog niet alles tot de auteur doorgedrongen. Hij brengt het wel aan in zijn verhaal maar staat er nooit heel lang bij stil. Een ideaal verhaal dus voor mensen die willen bijleren over de concentratiekampen zonder afgeschrikt te worden.

Een aangrijpend verhaal

Eddie slaagt erin om zeer goed de sfeer te scheppen die in het kamp ging. Zijn omschrijvingen van het kamp zijn genoeg gedetailleerd om als lezer te begrijpen hoe het er aan toe ging. Met één enkele zin slaagt Eddie er in om ons lezers in het hart te raken.
Quote pg134
Een diepe zucht en de zielen verlieten de geketende lichamen en stroomden weg in de wazige verten.
Het verhaal grijpt aan en blijft hangen. Je kan dit boek niet dichtdoen zonder na te denken over wat je gelezen hebt.

Foto’s maken het tastbaar.

Bijna halverwege het boek zijn er een veertiental pagina’s met foto’s geplaatst. De foto’s geven een gezicht aan de personages Eddie en Friedel en maken het verhaal des te tastbaarder. Alsof het nogmaals benadrukt wordt dat alles echt gebeurt, is zoals het in dit boek verteld werd.

Naschrift
In een aantal bladzijden op het einde van het boek leren we Eliazar nog beter kennen. Er wordt in drie delen meer verteld over zijn leven. Voor, tijdens en na Auschwitz. Dit is de perfecte afsluiter van dit boek.

Conclusie
Een boek geschreven terwijl de auteur de gebeurtenissen nog moest verwerken. Zeer aangrijpend en met een schrijfstijl die de sfeer perfect kan scheppen met een enkel zin. Een nawoord dat dokter Eddie schetst in de tijdzone voor Auschwitz, tijdens Auschwitz en zijn leven na Auschwitz.