Een ode aan de verborgen verhalen die in de bodem verstopt liggen.

In De jurk van Texel weeft Olga Hoekstra heden en verleden samen in een meeslepend verhaal over een mysterieuze jurk die na eeuwen weer boven water komt.

Centraal in dit boek staat een bijna intact gebleven jurk uit de 17e eeuw, die wordt gevonden in een scheepswrak voor de kust van Texel. Emilie, archeologe en specialist in textiel, reist naar het eiland om de jurk te onderzoeken.

Parallel aan Emilie’s onderzoek volgen we Elisabeth van Baerle, een jonge vrouw uit Medemblik in 1652. Elisabeth staat op het punt om uitgehuwelijkt te worden aan een man die haar vader heeft gekozen, maar haar hart ligt elders.

De afwisseling tussen heden en verleden leest heerlijk vlot, en de romantiek en spanning worden precies goed gedoseerd. Het is een feelgood-verhaal met diepgang, en tegelijkertijd een ode aan de verborgen verhalen die in de bodem verstopt liggen.

Hoekstra’s stijl is beeldend, toegankelijk en sfeervol. Haar dialogen voelen natuurlijk, de historische beschrijvingen zijn goed gedoseerd en ze weet spanning op te bouwen zonder dat het verhaal z’n rust verliest. De hoofdstukken zijn niet te lang, waardoor het boek ook heerlijk wegleest.

De vraag ‘van wie was deze jurk en wat is haar verhaal?’ blijft tot het einde boeien. Hoekstra zorgt ervoor dat je als lezer elke bladzijde verder wilt graven.

De jurk van Texel is een perfecte roman voor lezers die houden van historische verhalen met een romantische twist, gecombineerd met een vleugje mysterie.

De jurk van Texel is gebaseerd op een echte archeologische vondst: de jurk uit het Palmhoutwrak.