Bijzondere vertelling

In “We moeten praten” leren we de pientere Koen kennen. Koen is een jongetje uit groep 7, en wat zo bijzonder is aan hem is dat hij nooit praat. Maar vandaag gaat hij zijn spreekbeurt geven over “alles”. En wat voor een verhaal is dat. Als lezer sluit je de kleine Koen al meteen in je hart en supporter je met hem mee. Doorheen zijn verhaal wil je hem alleen maar steeds meer in je armen sluiten. Heel bijzonder.

Het boek is opgedeeld in drie hoofdstukken, die verwijzen naar de titel van het boek. In het tweede en derde hoofdstuk komen er andere sprekers aan bod, die indirect het verhaal van Koen vervolledigen.
Heel mooi is de terugkerende verwijzing naar de zwaan, als dier en als symbool, en te zien hoe de band tussen mens en dier ook hier een bijzondere invulling geeft.

De schrijfstijl is aanvankelijk wel even wennen. Er wordt vlotjes van personage gewisseld, waarbij dat niet meteen even duidelijk is. Dat blijft zo doorheen het boek.

Hoe bijzonder en rakend deze vertelling ook is, op mij kwam ze, zeker naarmate het boek vorderde, steeds ongeloofwaardiger over. Maar voor Koen, zijn opa en de zwaan toch een dikke 3 sterren.