Geen hoogvlieger

Dit verhaal over stewardess Hannah vormt het eerste deel in een reeks van 10 verhalen.
Het is zowel apart te lezen als via de eerste omnibus.

Het verhaal valt onder het genre 'chick-lit' en dat is duidelijk te merken.
Vrouwelijke onzekerheden, make-up, schoenen, relaties, … Al deze thema's passeren plichtsmatig de revue.
Terwijl sommige auteurs (zoals Jojo Moyes) hier een eigenzinnige touch weten aan te geven, is dat in dit boek spijtig genoeg niet het geval.
Het resultaat is een aaneenschakeling van onophoudelijk geklaag, voortdurende herhaling (onderschatting van de lezer?), onbelangrijke details, …

Een boek dat vanuit het ik-personage is geschreven, kan verraderlijk zijn.
Het vereist goede schrijverskwaliteiten om dit standpunt niet als puur egocentrisch te laten overkomen.
Spijtig genoeg overstijgt het boek het jammerende geweeklaag van de hoofdpersoon niet en dit begint uiteindelijk als het ware te irriteren. Iets wat absoluut niet uitnodigt om de vervolgdelen te lezen.

Humor is erg subjectief.
Hoewel de flaptekst en sommige recensies aangeven het boek als humoristisch te ervaren, zal dit gegeven lang niet voor iedereen gelden.

Dit boek vormt zeker geen hoogvlieger (pun intended) in het genre.
Welk gezegde past er beter dan datgene dat van toepassing is wanneer je een relatie beëindigt?
Ander en beter.

* Met dank aan Hebban en uitgeverij Loft Books voor het gratis e-book Liefde in de lucht - omnibus 1 in het kader van de adventskalender 2019
* Aangezien het eerste van de drie verhalen in deze omnibus niet wist te overtuigen, werden de overige twee verhalen niet gelezen