Lezersrecensie
Recensie: de vleermuisman
Thrillerrecensie: De vleermuisman
Ik heb het boek ‘de vleermuisman’ van Jo Nesbo gelezen, een Noorse thrillerauteur die zowel een opeenvolgende reeks thrillers van 10 boeken heeft geschreven ( waarvan ‘de vleermuisman’ de eerste is) alsook enkele losstaande thrillers en een viertal kinderboeken. Met zijn boek ‘ de vleermuisman’ won hij al een prijs voor beste literaire thriller in Scandinavië, en ook met de rest van zijn thrillers viel hij al verscheidene keren in de prijzen. Zijn boeken werden ook in tientallen talen uitgegeven en sommige boeken worden zelfs verfilmd. Jo Nesbo in dus met andere woorden zowel in Noorwegen als in de rest van de wereld alles behalve een onbekende debuterende schrijver.
De vleermuisman gaat over Harry Hole, een Noorse detective met een chaotisch leven, die eropuit wordt gestuurd naar Australië om daar de moord op en de verkrachting van het Noorse meisje Inger Holter, op te lossen. De moord lijkt op het eerste zicht gewoon een verkrachting met moord als gevolg, maar naarmate de tijd vordert en Harry meer en meer details begint op te merken, heeft hij door dat er meer achter zit. Dat geldt niet alleen voor de moord op zich, er lijkt namelijk meer achter zijn overplaatsing te zitten, waar zowel zijn vrienden als vijanden lijken achter te zitten. Harry verdiept zich zowel in de wereld van het drugsmilieu in Sydney, als in de verschillende culturen, waaronder de Aboriginals, om deze zaak tot op de bodem uit te zoeken.
Het is niet zomaar een doorsnee thriller waarin een moord wordt opgelost, Jo Nesbo verwerkt in zijn debuut ook prachtig de verschillende culturen die leven in Australië, en hoe ze met elkaar omgaan. Vooral de Aboriginalcultuur wordt meermaals aangehaald en beschreven. Hij laat ook zijn hoofdpersonage kennismaken met de cultuur doormiddel van verhalen en legendes die aan hem verteld worden, en door deze verhalen geeft hij inspecteur Hole op een geniale, maar subtiele wijze meer inzichten in de moordzaak, alsook de reden waarom hij naar Australië gestuurd werd.
Een ander aspect waar Jo Nesbo naar mijn mening in uitblinkt, is zijn spanningsopbouw. Zijn opbouw duurt vaak lang, maar is zowel in ‘de vleermuisman’ als in zijn andere boek dat ik al gelezen heb, namelijk ‘headhunters’, telkens het wachten waard. Ongeveer in de helft van zijn boek beginnen de spannende passages zich op te stapelen, en elke keer weet hij een totale verassing schitterend te combineren met elementen van de spanningsopbouw, waaruit je kon afgeleiden dat dit kon of ging gebeuren. Ook hier weer worden de verhalen uit andere culturen, voornamelijk die van de Aboriginals, opnieuw aangehaald en perfect in verband gebracht met de manier waarop inspecteur Harry Hole de zaak oplost en details waar hij daarvoor geen rekening mee had gehouden ( net zoals de lezer ), nu wel met de zaak linkt. Zo weet hij ook verscheidene keren een korte flashforward in zijn boek te verwerken, die ons gedeeltelijk prijsgeeft wat er gaat gebeuren, maar net niet genoeg zodat we, uiteraard, het vervolg willen weten. Hij gebruikt, naast flashforwards, ook flashbacks. Deze gaan in het boek over Harry’s liefdesleven, en Nesbo legt slim de parallel tussen de Noorse inspecteur zijn eerste liefde, en de verhouding die hij in het boek heeft met de Zweedse Birgitta, die in een lokale bar werkt.
Verder worden de personages prachtig en vaak ook verrassend uitgewerkt. Veel personages waarvan je verwacht dat ze een kleine bijrol spelen, zullen plots een cruciale rol spelen en mee in het hele complot zitten. Ook hier weer komt de ijzersterke opbouw van Nesbo naar boven, aangezien je dit had kunnen voorspellen aan de kleine hints die gegeven worden in de loop van de ontmoetingen met deze personages. Later worden deze tips soms terug vermeld, vaak aan de hand van de eerder vermeldde legendes en verhaaltjes. Ook de ontwikkeling van zijn hoofdpersonage vergeet hij niet: dit is het eerste boek met Harry Hole van een lange reeks en je ziet duidelijk dat het personage zich voortdurend ontwikkelt en anders begint te denken. Zo wordt er voordurend gespeeld met de alcoholverslaving van inspecteur Hole, een gegeven waarvan Jo Nesbo ongetwijfeld nog gebruik van gaat maken in zijn komende boeken.
Ten slotte heeft Nesbo een gave voor het schrijven van dialogen. De manier waarop hij met een korte, krachtige dialoog een schat aan informatie kan prijsgeven, kom je niet vaak tegen. Hij geeft zo ook in één klap weer wat de inspecteur al te weten is gekomen, zonder daarvoor ook maar iets over te zeggen. Zo toont hij vaak in een paar zinnen de ware aard van enkele personages aan, zodat het verhaal na één gesprekje helemaal omslaat. Dat doet hij bijvoorbeeld bij het onthullen van de moordenaar, en bij zijn vriend Andrew.
Hoewel ik niet vaak lees is ‘de vleermuisman’ een ongelooflijke meevaller geweest om te lezen. Dit kwam uiteraard door de ijzersterke opbouw, knap uitgewerkte dialogen en ook een deeltje cultuur die ervoor zorgden dat alles wat er gebeurde perfect in elkaar paste, en je niet wou stoppen met lezen. Met andere woorden las deze geslaagde thriller van Jo Nesbo als een trein.
Bibliografie: -Nesbo, J. (2013). De vleermuisman. Amsterdam: de bezige bij.
- Wikipedia, (10 maart 2016). Jo Nesbo. Geraadpleegd op 26/10/2016, via https://nl.wikipedia.org/wiki/Jo_Nesb%C3%B8
Ik heb het boek ‘de vleermuisman’ van Jo Nesbo gelezen, een Noorse thrillerauteur die zowel een opeenvolgende reeks thrillers van 10 boeken heeft geschreven ( waarvan ‘de vleermuisman’ de eerste is) alsook enkele losstaande thrillers en een viertal kinderboeken. Met zijn boek ‘ de vleermuisman’ won hij al een prijs voor beste literaire thriller in Scandinavië, en ook met de rest van zijn thrillers viel hij al verscheidene keren in de prijzen. Zijn boeken werden ook in tientallen talen uitgegeven en sommige boeken worden zelfs verfilmd. Jo Nesbo in dus met andere woorden zowel in Noorwegen als in de rest van de wereld alles behalve een onbekende debuterende schrijver.
De vleermuisman gaat over Harry Hole, een Noorse detective met een chaotisch leven, die eropuit wordt gestuurd naar Australië om daar de moord op en de verkrachting van het Noorse meisje Inger Holter, op te lossen. De moord lijkt op het eerste zicht gewoon een verkrachting met moord als gevolg, maar naarmate de tijd vordert en Harry meer en meer details begint op te merken, heeft hij door dat er meer achter zit. Dat geldt niet alleen voor de moord op zich, er lijkt namelijk meer achter zijn overplaatsing te zitten, waar zowel zijn vrienden als vijanden lijken achter te zitten. Harry verdiept zich zowel in de wereld van het drugsmilieu in Sydney, als in de verschillende culturen, waaronder de Aboriginals, om deze zaak tot op de bodem uit te zoeken.
Het is niet zomaar een doorsnee thriller waarin een moord wordt opgelost, Jo Nesbo verwerkt in zijn debuut ook prachtig de verschillende culturen die leven in Australië, en hoe ze met elkaar omgaan. Vooral de Aboriginalcultuur wordt meermaals aangehaald en beschreven. Hij laat ook zijn hoofdpersonage kennismaken met de cultuur doormiddel van verhalen en legendes die aan hem verteld worden, en door deze verhalen geeft hij inspecteur Hole op een geniale, maar subtiele wijze meer inzichten in de moordzaak, alsook de reden waarom hij naar Australië gestuurd werd.
Een ander aspect waar Jo Nesbo naar mijn mening in uitblinkt, is zijn spanningsopbouw. Zijn opbouw duurt vaak lang, maar is zowel in ‘de vleermuisman’ als in zijn andere boek dat ik al gelezen heb, namelijk ‘headhunters’, telkens het wachten waard. Ongeveer in de helft van zijn boek beginnen de spannende passages zich op te stapelen, en elke keer weet hij een totale verassing schitterend te combineren met elementen van de spanningsopbouw, waaruit je kon afgeleiden dat dit kon of ging gebeuren. Ook hier weer worden de verhalen uit andere culturen, voornamelijk die van de Aboriginals, opnieuw aangehaald en perfect in verband gebracht met de manier waarop inspecteur Harry Hole de zaak oplost en details waar hij daarvoor geen rekening mee had gehouden ( net zoals de lezer ), nu wel met de zaak linkt. Zo weet hij ook verscheidene keren een korte flashforward in zijn boek te verwerken, die ons gedeeltelijk prijsgeeft wat er gaat gebeuren, maar net niet genoeg zodat we, uiteraard, het vervolg willen weten. Hij gebruikt, naast flashforwards, ook flashbacks. Deze gaan in het boek over Harry’s liefdesleven, en Nesbo legt slim de parallel tussen de Noorse inspecteur zijn eerste liefde, en de verhouding die hij in het boek heeft met de Zweedse Birgitta, die in een lokale bar werkt.
Verder worden de personages prachtig en vaak ook verrassend uitgewerkt. Veel personages waarvan je verwacht dat ze een kleine bijrol spelen, zullen plots een cruciale rol spelen en mee in het hele complot zitten. Ook hier weer komt de ijzersterke opbouw van Nesbo naar boven, aangezien je dit had kunnen voorspellen aan de kleine hints die gegeven worden in de loop van de ontmoetingen met deze personages. Later worden deze tips soms terug vermeld, vaak aan de hand van de eerder vermeldde legendes en verhaaltjes. Ook de ontwikkeling van zijn hoofdpersonage vergeet hij niet: dit is het eerste boek met Harry Hole van een lange reeks en je ziet duidelijk dat het personage zich voortdurend ontwikkelt en anders begint te denken. Zo wordt er voordurend gespeeld met de alcoholverslaving van inspecteur Hole, een gegeven waarvan Jo Nesbo ongetwijfeld nog gebruik van gaat maken in zijn komende boeken.
Ten slotte heeft Nesbo een gave voor het schrijven van dialogen. De manier waarop hij met een korte, krachtige dialoog een schat aan informatie kan prijsgeven, kom je niet vaak tegen. Hij geeft zo ook in één klap weer wat de inspecteur al te weten is gekomen, zonder daarvoor ook maar iets over te zeggen. Zo toont hij vaak in een paar zinnen de ware aard van enkele personages aan, zodat het verhaal na één gesprekje helemaal omslaat. Dat doet hij bijvoorbeeld bij het onthullen van de moordenaar, en bij zijn vriend Andrew.
Hoewel ik niet vaak lees is ‘de vleermuisman’ een ongelooflijke meevaller geweest om te lezen. Dit kwam uiteraard door de ijzersterke opbouw, knap uitgewerkte dialogen en ook een deeltje cultuur die ervoor zorgden dat alles wat er gebeurde perfect in elkaar paste, en je niet wou stoppen met lezen. Met andere woorden las deze geslaagde thriller van Jo Nesbo als een trein.
Bibliografie: -Nesbo, J. (2013). De vleermuisman. Amsterdam: de bezige bij.
- Wikipedia, (10 maart 2016). Jo Nesbo. Geraadpleegd op 26/10/2016, via https://nl.wikipedia.org/wiki/Jo_Nesb%C3%B8
2
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
