58

Ik had dit boek gekregen voor mijn verjaardag en heb de aflevering van dwdd waarin het behandeld werd gemist. Toch was ik geïntrigeerd door het thema, want er zitten veelbelovende elementen in.

Allereerst natuurlijk broer Oscar en zus Louise, die door een zeer gelovige moeder en een psychisch afwezige vader (speelt muziek, leest de krant of boeken) worden opgevoed. Louise wijst het geloof af, maar bij Oscar blijft het een beetje in het midden. Hierin miste ik bijvoorbeeld de gesprekken tussen broer en zus hierover.

Dan de tweedeling in het dorp tussen de blanke, oorspronkelijke bewoners en de Molukse bewoners die daar geplaatst zijn door de regering. Er is geen contact tussen deze twee groepen.
Als een Molukse klasgenoot van Oscar niet op school is wordt Oscar door middel van het raden van een getal aangewezen als vrijwilliger om huiswerk te gaan brengen. De tweede keer meldt hij zich vrijwillig aan in de hoop de zus van zijn klasgenoot weer te treffen. Het resulteert in een voorzichtige vriendschap tussen de jongens die de hele zomer duurt. Hierbij wordt Oscar uitgenodigd voor een avondmaaltijd en daarin vertelt vader over de achtergrond van de Molukse gemeenschap, waarom wonen ze daar en waarom staat er een kist in de gang klaar.
Ik had het mooi gevonden als deze kant een grotere rol had gespeeld in het boek. Nu is er gekozen voor afwisselend perspectief van Oscar en Louise, maar hier mis ik het perspectief op het dorp/ de samenleving vanuit de Molukse gemeenschap. Voor mij had dat echt wat toegevoegd aan het verhaal, nu bleef het vrij oppervlakkig.

Het was wel een prettig boek om te lezen qua stijl en woordgebruik. Het bleef me boeien terwijl ik ook steeds het gevoel had iets te missen. Ik vind dat heel knap gedaan van de schrijver.