Sprookje zonder gruwel

Deze Novelle is geschreven door Stephen King en Richard Chizmar. Stephen King ken ik natuurlijk, ik ben een groot fan van zijn boeken, maar van Richard Chizmar had ik nog nooit gehoord. Het verhaal gaat over Gwendy (samen voegsel van Wendy en Gwendoline) Peterson die in de zomer van 1974 12 jaar is, en er alles aan doet om gewicht kwijt te raken voordat ze aan de middelbare school gaat beginnen. Iedere dag rent ze de zogenaamde Suicide Stairs op. Op een dag komt ze daar een man tegen, in het zwart gekleed met een bolhoed op. Zijn naam is Richard Farris, en hij knoopt een praatje met haar aan. Hij verteld haar dat hij haar al een tijdje in de gaten houd, en dat hij iets voor haar heeft. Het blijkt een knoppenkist te zijn. Gwendy moet hier goed op passen, en ze mag er iedere dag een piepklein chocolaatje uit halen, waardoor haar hongergevoel verdwijnt. Voor mij deed dit eerste gedeelte erg sprookjesachtig aan, en ik hoopte dan ook dat het een echte King zou worden, lekker gruwelijk! Maar dat is helaas niet waar. Het verhaal kabbelt verder en er gebeurd erg weinig. Je leest hoe Gwendy verder opgroeit, en dat het met haar en haar ouders erg goed gaat. Of dit nu door de knoppenkist komt wordt echter niet duidelijk. Wel wordt duidelijk wat de knoppenkist verder nog doet, maar als je dat wilt weten, moet je het boek maar gaan lezen. Let wel, zoals ik al eerder heb aangegeven, als je verwacht dat het een lekker gruwelijke Stephen King wordt, dan kom je bedrogen uit.