Sluipt langzaam binnen......

Recensie Sluipwesp van Annerieke de Vries.
Sluipwesp gaat over Maud, die als werk heeft het verzorgen van overleden mensen voor een uitvaartorganisatie. In haar verleden zijn er dingen gebeurd waardoor zij erg onzeker is geworden, en ook in een inrichting heeft gezeten. Hierdoor is ze haar zoon Mees kwijt geraakt, de volledige voogdij is naar haar ex-man Derek gegaan. Met behulp van Sjoerd heeft Maud echter de kracht gevonden om de voogdij aan te vechten, en komt zij er ook achter dat Mees bij haar in de buurt naar school gaat. Derek wil haar niet in de buurt hebben van Mees, en zo ontstaat er een kat en muis spel tussen de twee.
Annerieke heeft een heel erg prettige schrijfstijl, vooral de manier waarop zij beschrijft hoe Maud de overledenen verzorgt is erg mooi en gevoelig beschreven. Ook geeft dit toch wel die tinteling aan de achterkant van je nek, want het gaat toch om overleden mensen….. En juist dit soort onderhuidse spanning maakt dit verhaal voor mij zo goed. Ik vond het dan ook erg jammer dat het boek uit was, voor mij had het verhaal veel langer mogen duren!
In het boek zie je Maud steeds meer groeien, ze wordt steeds meer een zelfstandige vrouw, die haar eigen boontjes kan doppen, en die ook voor andere mensen klaarstaat. Ook blijft ze onvoorwaardelijk vechten voor haar kind. Het einde had ik op deze manier niet aan zien komen, maar ik vond het wel helemaal passen bij de rest van het boek.
Ik hoop dat Annerieke snel weer in haar pen klimt om voor ons een volgende thriller te schrijven, want dit debuut smaakt absoluut naar meer!!