Boeken als deze bezorgen horrorauteurs een slechte reputatie

Vorige week recenseerde ik het beste horrorboek dat ik vorig jaar heb gelezen, nu is het de beurt aan het slechtste: Het Nachthuis van Jo Nesbø. Ik moet niemand vertellen dat Nesbø een lange staat van dienst heeft als thrillerauteur en in dat genre bij veel lezers zeer gerespecteerd is. Zelf heb ik geen idee hoe Het Nachthuis zich tot de rest van zijn oeuvre verhoudt, maar om verschillende redenen ben ik toch wantrouwig geworden. Bovendien heb ik het gevoel dat dit boek verkeerd in de markt werd gezet, het is namelijk eerder een jeugdboek, maar dat staat uiteraard los van de kwaliteit.

De korte inhoud sla ik voor de gemakkelijkheid over, die kan je hierboven terugvinden. Achteraf bekeken blijkt het trouwens tamelijk ingewikkeld om dit boek samen te vatten, er worden namelijk zo veel horrorelementen op een hoop gegooid dat het lachwekkend wordt, behalve dat de toon bloedserieus is (niet zoals in een pastiche waar je zulk opbod aan gruwelen kan verwachten). Dat Nesbø al deze gekkigheid op het eind uitlegt met een bij de haren getrokken magische spreuk en/of (afhankelijk van het perspectief) waanbeelden van de hoofdpersoon, getuigt van gemakzucht.

Tot zover het eerste probleem. Het tweede probleem is het krankzinnige tempo waarmee sleutelscènes aan elkaar geregen worden, alsof de auteur het boek in één nacht heeft geschreven. Toegegeven, taaltechnisch valt er weinig op aan te merken. Individuele scènes zijn helder uitgewerkt en aangenaam om te lezen, maar je krijgt geen seconde de tijd om ergens bij stil te staan met als gevolg dat geen enkele gebeurtenis impact sorteert. De ene ondoordachte wending volgt de andere op, vaak geven ze de indruk ter plekke verzonnen te zijn naargelang het de auteur uitkwam. Kortom, dit boek lezen voelde als het equivalent van een film afspelen op dubbele snelheid.

Zelf geef ik de voorkeur aan diepgang en contemplatie, aan de mogelijkheid om je verbeelding zuurstof te geven – is dat niet waar speculatieve literatuur voor staat? – en daar is in Het Nachthuis absoluut geen sprake van. Is er dan niets goed aan dit boek? Jawel. Het eerste hoofdstuk is extreem onheilspellend en schept veel verwachtingen. Wat volgt is helaas ondermaats en getuigt van een acuut gebrek aan affiniteit met het genre. Boeken als deze bezorgen horrorauteurs een slechte reputatie.