Een uniek en monumentaal geheel dat alle mythes en complottheorieën samenbrengt

Han Peeters doet een meer dan verdienstelijke poging om alle mythes, sagen en legendes samen te brengen in 1 allesomvattende theorie die de geschiedenis, het heden en de toekomst van de mensheid omvat. Deze dikke pil bevat 3 afzonderlijke boeken of is het toch 1 boek in 3 delen? Belangrijk is dat de auteur met deze bijna 1000 bladzijden onvoldoende plaats had om zijn hele verhaal te vertellen en er nog minstens 1 vervolg gepland is. Dat mag ook wel want op het einde blijft de lezer nog met heel wat vragen zitten.
Het utopia van Peeters komt overeen met een positieve vorm van het communisme, waar iedereen zich inzet voor het grotere goed en de militaire islam waar iedereen met een andere mening een kopje kleiner wordt gemaakt, ook voor het grotere goed. Hoewel dit meer en meer een realistisch toekomstbeeld vormt, zal dit voor velen toch hun ergste nachtmerrie zijn in plaats van utopia. Vooral hoe dit wereldbeeld bijna zonder tegenstand wordt gerealiseerd is angstwekkend.
En daar komen we aan een zwak punt in het boek, bijna op alle moeilijke momenten wordt er, haast letterlijk, een deus ex machina ten tonele gevoerd. Dat neemt elke keer weer een deel van de spanning (hoe komen ze hier uit?) weg en maakt van elke climax een anti-climax.
De pyramides en de wiskunde die aan de basis er van ligt (of er aan toegedicht wordt) met referenties naar aardse werken en naar de kosmos is de grondslag van het verhaal. Daar wordt merkwaardig genoeg het Griekse pantheon ipv de Egyptische goden aan toegevoegd, samen met het verdwenen Atlantis. Op zich niet uniek, in deze samenhang en interpretatie door Han Peeters is het wel een uniek en monumentaal geheel. Want op deze fundamenten wringt en kneedt hij alle mogelijke legendes en complottheorieën totdat ze in dit plaatje passen. En daar zit een probleem. Doordat alles er in moet kan er zelden voldoende worden ingegaan op details en regelmatig worden vaststaande feiten genegeerd zodat aan de onmogelijkheid van bepaalde combinaties voorbij gegaan wordt.
De stijl doet me denken aan die van een journalist, oppervlakkig, kort, eenvoudig, snel en sensationeel maar met gebrek aan echte emotie. Ondanks de dikte leest het boek dan ook heel vlot en aangenaam, mede doe het door mekaar gooien van genres (geschiedenis, mystiek, wiskunde, astronomie, scifi, avontuur, drama). Of het blijft hangen is een andere vraag.