Omhelzing met Papa Smokkel (4,5 ster)

Het allereerste in het Nederlands verschenen boek van Conny Palmkvist, getiteld 'De trein van vier over twaalf' vond ik een van de beste boeken die dat jaar verschenen zijn. Daarover heb ik uitgebreid geschreven op deze site. Die zeer hoge waardering had ook te maken een een uiterst persoonlijke leesbeleving.
Soms zie ik ook mindere beoordelingen voorbijkomen. Dat kan ik mij wel voorstellen. Je moet gegrepen worden door de aparte vertelstem van Conny Palmkvist.
Datzelfde geldt voor zijn nieuwe boek '55 meter onder water'. De score daarvoor is iets lager uitegevallen. Dat heeft een tweetal redenen. Allereerst raakt mij het onderwerp raakt mij minder persoonlijk en het belangrijkste aspect: de opzet van het verhaal is vrijwel identiek aan het vorige boek. De hoofdpersoon reist terug in de tijd omdat hij het verleden wil veranderen en daarmee een ouder wil redden van de dood (in het eerste boek) en in dit boek van de ondergang.

Waarom geef ik toch 4,5 ster voor dit boek? De personen zijn namelijk aangrijpend beschreven. Bengt Gustav houdt ondanks alles van zijn vader. Hij blijft de beste vader van de hele wereld voor hem. Ook vader wordt zo beschreven dat je de helpende hand wilt bieden. Zijn moeder is overigens met een andere vertrokken en neemt alleen contact op als Bengt Gustav jarig is.

In een vervallen flatgebouw aan de overzijde van zijn huis (door Jeska Verstegen mooi getekend op het achterschutblad) kan hij naar 1984 middels een deur. Later gaat hij ook nog de deur in met de jaartallen 1994 en 2014. Bij de laatste deur was hij vier jaar oud. Dit magisch realisme moet je als lezer liggen anders beklijft dit boek niet. Mij dus wel. Het boek is uitgegeven door Kluitman. In vroeger jaren was zo'n boek uitgegeven door Querido. Die hebben patent op dit soort boeken.

De titel slaat overigens op een aangrijpend moment uit het verhaal. Bengt wil ontsnappen aan de werkelijkheid en het wereldrecord freediving verbeteren om te ontsnappen aan de rauwe werkelijkheid.

Het verhaal heeft overigens een wensvervullend slot. Het is uit het Zweeds vertaald en de plaatsnamen zijn onveranderd gebleven (Julaftonsgatan). Dat bewaart het authentieke karakter.
Het zal dan ook geen allemansvriend zijn. Het boek is geschikt voor lezers vanaf ca. 10/11 jaar.

Weer een gaaf boek van Palmkvist (4,5 ster). Er moet immers onderscheid zijn, nietwaar?
Ben wel benieuwd wat kinderen ervan vinden. Zeker een aanrader voor volwassenen die van jeugdliteratuur houden.