Lezersrecensie
futuristisch verhaal dat tot nadenken stemt
Mirjam Mous bezocht een aantal jaren geleden onze school. Een boeiend en interessant bezoek voor de tweede en derdeklassers van onze mavo/havo. Ik ben altijd geboeid geweest door Boy 7 en ook enkele boeken die daarna verschenen, bijv. 2C en Test vind ik een prima boeken voor de - vaak niet leesgrage - jeugd. H@ck - de kolonie is het tweede en laatste deel van haar nieuwste duologie. Het eerste deel H@ck - het instituut - had ik al met plezier gelezen. Het wordt wederom vanuit twee personages verteld: Prissy en haar broer Holden. Ze hebben onenigheid hoe het nu verder moet met de voorgeprogrammeerde samenleving. Na de Bange Jaren (onze tijd) is alles veranderd in een door computers overheerste samenleving waarin Prissy komt met twee vrienden in opstand en bezet de fabriek waar Vita geproduceerd wordt waarin ook een gevoelsonderdrukkend stofje is vermengd. Ze willen de nieuwe leiders afzetten.Holden ontvlucht het Cliffton Instituut en komt terecht in de kolonie, een van de veiligste plekken op aarde, waar geen internet of computers bestaan. Voordat ze elkaar weer ontmoeten stroomt er heel wat water door de zee en wordt een familiegeheim ontrafeld. Mous schreef een actueel boek waarin zelfs een virus dat de hele samenleving platlegt genoemd wordt. Onbekend of dit naar het coronavirus verwijst.
Het boek stemt in elk geval tot nadenken in wat voor samenleving je wilt wonen, of is een combinatie van beide leefvormen het ideaal?
Sterk aan het boek zijn de cliffhangers aan het eind van de hoofdstukken. Ondanks het feit dat het een lijvig boek is, meer dan 400 pagina's, lees je er vlot doorheen.
Minder punt vind ik het taalgebruik van de auteur. Mirjam Mous staat niet bekend om haar stilistische kwaliteiten. Dat hoeft ook niet, want het
verhaal is sterk genoeg om te boeien. Het veelvuldig gebruik van het woord 'fucking' staat mij enigszins tegen. Niet dat ik tegen het gebruik van het woord ben, maar wel tegen het veelvuldig gebruik ervan. Dat had bij het redigeren misschien verbeterd kunnen worden.
Alles bij elkaar is het een geslaagd tweeluik geworden waarin je een aantal leesuren verdwaalt. Prima leesboeken om je te vermaken. Zeker 4 sterren waard.
Het boek stemt in elk geval tot nadenken in wat voor samenleving je wilt wonen, of is een combinatie van beide leefvormen het ideaal?
Sterk aan het boek zijn de cliffhangers aan het eind van de hoofdstukken. Ondanks het feit dat het een lijvig boek is, meer dan 400 pagina's, lees je er vlot doorheen.
Minder punt vind ik het taalgebruik van de auteur. Mirjam Mous staat niet bekend om haar stilistische kwaliteiten. Dat hoeft ook niet, want het
verhaal is sterk genoeg om te boeien. Het veelvuldig gebruik van het woord 'fucking' staat mij enigszins tegen. Niet dat ik tegen het gebruik van het woord ben, maar wel tegen het veelvuldig gebruik ervan. Dat had bij het redigeren misschien verbeterd kunnen worden.
Alles bij elkaar is het een geslaagd tweeluik geworden waarin je een aantal leesuren verdwaalt. Prima leesboeken om je te vermaken. Zeker 4 sterren waard.
1
Reageer op deze recensie