De humor van Gvlogger Bret, of toch Bert?

Er is eigenlijk niets moeilijkers dan een boek schrijven waarin humor de boventoon voert. Het is al snel over de top of oubollig of allebei. Het verhaal van Bert, die Bret als naam verkiest, is ook een schoolverhaal. Hij zit in havo 4 en wordt vaak gepest. Het liefst zou hij een camera kopen en vlogs willen maken. Omdat hij het geld ontbeert, gaat hij
Gvlogs maken: geschreven vlogs. Je moet je ogen sluiten en de situatie voor je zien, aldus Bert.

Het leven is best moeilijk voor Bert: zijn vader is knorrig, ruzie met zijn oom (broer van zijn vader)hij is pispaal in de klas en raakt tot overmaat van ramp verliefd op de nieuwe docenten Nederlands.
Hij gaat maar raps maken en probeert ondertussen geld te verdienen om een camera te kopen. Aan het eind van een groot aantal Gvlogs staat zijn financiële situatie. Die is niet denderend, ook door zijn eetgedrag.

De situatie lijkt inktzwart te worden, maar hij kan gelukkig terecht bij zijn excentrieke buurvrouw Bep en dan verschijnt Mo op het toneel.

Humor en zelfspot zit er zeker in en is ook niet vervelend om te lezen. Straattaal maakt onderdeel uit van de raps. Er zijn ook veel eenvoudige, maar passende zwart-wittekeningen. Dat zie je minder bij een boek voor circa 12+

Het geheel overtuigt niet helemaal omdat het einde vrij abrupt is en het pesten niet de aandacht krijgt die het verdient. Dat is een beetje wankel.
‘Hoe Bert rapper werd’ heeft wel degelijk een lezerspubliek.
Ik waardeer het met drie sterren.
Bij dit soort verhalen ben ik altijd benieuwd hoe de jeugd zelf het ervaart. Daar is het tenslotte voor geschreven. De leesinspanning is niet erg groot.