Lezersrecensie
Vuile handen
De start van deze opzet in 2019 kan ik mij nog goed herinneren. Het betreft hier een boek uitgegeven in april onder de noemer 'Maand van de Filosofie'. Ik mocht het eerste boek -2019 dus- van Abdelkader Benali 'Mijn broer en ik' recenseren voor NBD Biblion. De meeste van de daaropvolgende uitgaven heb ik ook gelezen. Niet alle uitgaven spraken mij aan. Het boek van Joke van Leeuwen 'Dat bedoel ik, zei de zalm bijvoorbeeld.
Nu is de bekroonde Zeeuwse auteur Marco Kunst aan de beurt.
Ik las bij een eerdere beschrijving van dit boek de verwijzing naar zijn boek 'Patroon'. Dat boek is bij mij ook altijd blijven hangen. Daar heb ik van genoten.
Nu hebben wij met een dun boekje (deze uitgaven zijn meestal zoals het Boekenweekgeschenk) te maken. 90 pagina's.
Er gebeurt veel. Twee kinderen uit één gezin spelen de hoofdrol. Leila (lei genoemd) is aan een rolstoel gekluisterd en heeft voortdurend intensieve zorg nodig. Achim is activistisch. Hij maakt zich grote zorgen om de aarde. Zo gaat hij - samen met zijn moeder - naar de Aardelaar, een plek waar klimaat en natuurbehoud prominent op de agenda staan.
Achim wordt ondergedompeld in deze wereld en hij laat zich overhalen om op een extreme manier hier iets aan te doen.
Het omslag - een met ducttape bevestigd pakketje - geeft al het nodige weg. Leila krijgt er lucht van en probeert, ondanks haar fysieke beperkingen, Achim (ze houdt immens van haar broer) voor onheil te behoeden.
Het verhaal is voorzien van data en start op 31 mei 2030 - over vijf jaar zijn er nog niet heel ingrijpende veranderingen in onze leefwijze. Deze datum is belangrijk. het verhaal gaat daarna twee maanden in de tijd terug.
Het verhaal heeft een open eind. Dat kan toch een mindere leeservaring leiden, maar past wel precies de filosofische gedachtegang van deze uitgaven.
Het nodigt uit tot gesprek te komen. Zeker in de onderbouw van het voortgezet onderwijs kan dit verhaal goed gebruikt worden.
De titel is overigens multi-interpretabel en ook dat past goed.
Vier sterren voor deze zevende uitgave in de Maand van de Filosofie. Ik vind het een van de betere boeken.
Nu is de bekroonde Zeeuwse auteur Marco Kunst aan de beurt.
Ik las bij een eerdere beschrijving van dit boek de verwijzing naar zijn boek 'Patroon'. Dat boek is bij mij ook altijd blijven hangen. Daar heb ik van genoten.
Nu hebben wij met een dun boekje (deze uitgaven zijn meestal zoals het Boekenweekgeschenk) te maken. 90 pagina's.
Er gebeurt veel. Twee kinderen uit één gezin spelen de hoofdrol. Leila (lei genoemd) is aan een rolstoel gekluisterd en heeft voortdurend intensieve zorg nodig. Achim is activistisch. Hij maakt zich grote zorgen om de aarde. Zo gaat hij - samen met zijn moeder - naar de Aardelaar, een plek waar klimaat en natuurbehoud prominent op de agenda staan.
Achim wordt ondergedompeld in deze wereld en hij laat zich overhalen om op een extreme manier hier iets aan te doen.
Het omslag - een met ducttape bevestigd pakketje - geeft al het nodige weg. Leila krijgt er lucht van en probeert, ondanks haar fysieke beperkingen, Achim (ze houdt immens van haar broer) voor onheil te behoeden.
Het verhaal is voorzien van data en start op 31 mei 2030 - over vijf jaar zijn er nog niet heel ingrijpende veranderingen in onze leefwijze. Deze datum is belangrijk. het verhaal gaat daarna twee maanden in de tijd terug.
Het verhaal heeft een open eind. Dat kan toch een mindere leeservaring leiden, maar past wel precies de filosofische gedachtegang van deze uitgaven.
Het nodigt uit tot gesprek te komen. Zeker in de onderbouw van het voortgezet onderwijs kan dit verhaal goed gebruikt worden.
De titel is overigens multi-interpretabel en ook dat past goed.
Vier sterren voor deze zevende uitgave in de Maand van de Filosofie. Ik vind het een van de betere boeken.
1
Reageer op deze recensie
