ontroerend verhaal!

Ik raakte geïnteresseerd over dit boek omdat er een foto van een Javaanse vrouw op de boekomslag staat, wat me doet denken aan mijn geboorteland, al ben ik niet Javaans. Het verhaal is triest. Piranti aka Isah werd behandeld als een voetveeg. Maar zo ging het vroeger toen Nederland Indonesië bezet had. Afschuwelijke tijden.

Ik spreek vloeiend Indonesisch, maar ik heb veel geleerd tijdens het lezen. Ik wist bijvoorbeeld niet wat een njai (nyai) is, wat abdi dalam betekent, enz. In Jakarta heb ik geen njai gehad, alleen een nanny (zuster/kinderoppasser), bediendes en djongos.

Dido Michielsen heeft goed geschreven. Ik werd meegesleept en ik werd Isah. Ik kondig dit boek aan iedereen. Echt prachtig geschreven!!