Vlot geschreven, maar met Hella Haasse vergeleken...

‘Is Esther Gerritsen dol op korte zinnen?’
‘Ja, heel korte.’
‘En op dialogen?’
‘Ook. Op het vermoeiende af.’
‘Doet dat afbreuk aan de kwaliteit van het verhaal?
‘Ik vind van wel. De spanningsboog is er, het gegeven zal veel mensen (vrouwen?) aanspreken. Maar de dialogen klinken soms geforceerd.’
‘Nog meer te mopperen?’
Ik vind dat de structuur van het boek (autistische moeder botst met borderline dochter) af en toe door het verhaal heen schijnt. Alsof je de wapening ziet bij een niet zo goed gebouwd balkon. Die neukscènes kan ik niet helemaal plaatsen en waarom moet het zich in godsnaam weer afspelen op de Overtoom (in Amsterdam natuurlijk). Als je de karakters, de diepgang spanning en de taal in Cider voor arme mensen van Hella Haasse vergelijkt met deze oppervlakkigheid…
Aha. Meneer is van de Echte Literatuur. Maar heb je het uítgelezen?
Ja.
Wat zeur je dan man?