de moeite waard

Dit zou een van Carré's klappers zijn. Helemaal begrijpen doe ik dat niet, misschien omdat ik er al veel meer heb gelezen, of omdat dat hele Bonn is geen Berlijn-verhaal nu echt in het verleden ligt.
Wat goed is getroffen is de lamlendige sfeer van de ambassades, gevuld met klaplopers, weekdieren, hele en halve oplichters, nietsnutten.
Vrijwel niemand op de Britse ambassade in Bon is een knip voor de neus waard, en als een van oorsprong Duitse medewerkers verdwijnt, heeft niemand er belang bij dat de waarheid boven tafel komt. Behalve Turner dan, die niet het type kostschoolsukkel is en er na heel veel bladzijden o peen echte Carrémanier achter komt dat iedereen wel wat wist ,maar niemand iets zei of iets deed.
Iedereen heeft koelhuizen vol boter op zijn hoofd, al helemaal de Duitse hotemetoten die in de Nazitijd de vreselijkste dingen hebben gedaan, die glashard ontkennen, of na lichte straffen gewoon weer hun positie als bestuurder, rechter of zakenpersoon innemen. Wel gaaf is morele verontwaardiging die de auteur ten toon spreidt, en die in later werk een nog grotere rol gaat spelen.
Je mot er even door, vooral de aanloop, maar toch: de moeite waard.
Onze held is zo ongeveer de enige die zich druk maakt om de dreigende radicalisering in na-oorlogs Duitsland..