Ergernis over Mulisch en Nooteboom omgezet in sleutelroman vol satire

Net als de auteur heb ik me vroeger rotgeërgerd aan schrijvende ijdeltuiten als Mulisch, Nooteboom en Gerard Reve. Dit boek kan je zien als een wraakoefening op dat type schrijvers. Vooral Mulisch ('M'). krijgt er flink van langs. Zijn goedkope sympathie met totalitaire regimes (Cuba), gekoketteer met zijn oorlogsverleden en voorspelbare schrijftechniek komen Koch de neus uit. Dat Koch zelf als veredeld thrillerauteur door deze klasse nooit voor vol aangezien zal een rol gespeeld hebben. "Maar ik verkoop wel mooi 100.000 exemplaren."
Ik vind het van lef getuigen dat Koch (zelf niet van ijdelheid gespeend) indirect zijn eigen schrijversbestaan op de hak neemt: het boek staat vol tenenkrullende ervaringen bij signeersessies, bibliotheeklezingen, uitgeversonderhandelingen noem maar op.
Koch zou Koch niet zijn als hij niet ook nog een spannend moordcomplot door dit relaas heen zou weven.
Een van de betere Kochs. Bij de-bookversie ben je ook niet afgeleid door vreemde kadoverpakkingen en andere stunterigheid (over ergernis gesproken), dat het helpt ook.