Goed onderbouwd mopperen op het dierbare Nederland

In dit alweer een kwart eeuw oude boekje laat Mak weer prachtig zien hoe het Nederlandse landschap geworteld in cultuur én natuur, in water en vastberadenheid, in hoogmoed en toeval. Hoe onze omgeving ook gevormd is door gebrek aan visie - wat overigens niet uniek is voor Nederland.
Als een mopperbroeder van de Van Rossums hoor je hem redeneren, zonder dat duidelijk is wat dan wel goed zou zijn. Hoe de oude ‘woestenijen’ plaats maken voor eenvormige bedrijfsdozen, witte villa’s en saaie woonwijken. Of erger: de weggegooide witte tuinstoelen die plaats moesten maken voor nieuwe witte tuinstoelen. Hoe we bij Hema en Blokker zoeken naar het gekoesterde verleden, de jaren dat Nederland nog gemoedelijk was.
En dat gemopper is vermakelijk, als het geworteld is in een diepe kennis en scherpe observaties. Je mag hopen dat het gemopper van mensen zonder visie en kennis langzaam uit de mode raakt… Want uiteindelijk lost het niets op. Maar het schept wel een band.