Nostalgie en af en toe tijdloos

Een boekje dat al een tijd op me stond te wachten. Nu met veel herhalingen van het illustere duo en een lekker zonnetje maar eens gelezen. Wat een creativiteit, geholpen door het grote bereik van de tv toen. (Waren er al drie netten???) Mooi speurwerk van Sanders (pre-internet), mooie achtergronden en dus vooral prachtig bronmateriaal.
Ik ben nooit zo dol geweest op de papieren woordspelingen in de boeken van Van Kooten, maar op de tv en voor een publiek waren ze natuurleuk. De subtiele kracht van taal. Voorbeeldje: Als de Vieze Man waarschuwt dat er verderop in het park twee iets zouden liggen te doen, met elkaar bezig zijn, dan zegt Bie’s karakter: ‘Ach ‘t is lente hè.’ Waarop de Vieze Man zegt: ‘Nee, het zijn twee kerels.’ Dat ene woordje ‘nee’, daar gaat een wereld achter schuil. En dan die vergeten geschiedenissen: Hoe de Bond tegen het vloeken serieus aangifte doet tegen De Positivo’s en agenten daar werkelijk op ingaan. Hoe studenten Jacobse en Van Es weer parodiëren als ze overgaan op een kleurentelevisie: Geen gezeur, iedereen kleur. En (weer) Vieze Man, die bij een bonbon verlekkerd zegt: ‘Nou komt het nat…’ Nostalgie alom en tijdloos af en toe.