Kippenvel

Het is bijna tien jaar geleden dat ik dit boek voor het eerst las. Gekregen van mijn vader, voor mijn verjaardag, nadat hij in een krantenartikel over het boek had gelezen. Een vriendin had kort daarvoor haar zoontje verloren na een jarenlange strijd in de medische molen. Het duurde daarom wel een paar maanden voor ik me in dit boek wilde en kon verdiepen, omdat ik wel een vermoeden had wat het emotioneel van me zou vragen. Dat vermoeden bleek te kloppen.

In 'De stoel van God' volg je de weg die Theo van Diepen aflegt van co-assistent tot kinderarts. Aan het begin van het verhaal maken we al kennis met Klaas, een jongen met CF, cystic fibrosis oftewel taaislijmziekte. Vanaf het moment dat Klaas zich als baby met zijn moeder Annemarie presenteert in het ziekenhuis, is Theo er bij. Het verhaal van Klaas loopt als rode draad door de carrière van Theo die we zo'n elf jaar volgen.

De titel verwijst naar het gegeven of artsen op de stoel van God mogen zitten. Mogen zij beslissen over levensbeëindiging of niet? En wat als de patiënt in kwestie nog niet wilsbekwaam is? Is dat gebied grijs of juist zwart-wit?

De kracht van dit boek zat hem voor mij in de eerlijke manier waarop het hoofdpersonage Theo van Diepen zich profileert en wat het met hem als arts en als mens doet om kinderen en ouders te zien lijden. Als kinderverpleegkundige was er zoveel herkenning en dat bracht emotie met zich mee.
Dit boek is dan ook een absolute must read voor kinderverpleegkundigen en kinderartsen (al dan niet in opleiding).