Lezersrecensie
Herkenbare problematiek met een scherp randje
Voor de #Hebbanbuzz las ik dit debuut van de Engelse auteur Clare Swatman. Dank aan Hebban en uitgeverij Bruna voor het recensie exemplaar.
In ‘Voor je weggaat’ volgen we Zoë en Ed, een getrouwd koppel dat we leren kennen op een moment dat hun relatie niet bepaald koek en ei is. Na een ruzie ’s morgens vroeg stapt Ed op zijn fiets, maar komt niet levend aan op zijn werk. Zoë’s wereld stort in. Hoe heeft ze Ed zo kunnen laten gaan?
Het is lastig om niet te veel te spoileren over het verhaal en het toch interessant te maken voor de toekomstige lezer. Ik was in ieder geval zelf wel getriggerd door het concept van het verhaal.
In het vervolg van het verhaal krijgt Zoë een kans. Er is niet zozeer sprake van de kans aanpakken of niet, want eigenlijk heeft ze geen andere keuze dan erin mee te gaan.
We volgen Zoë en Ed in een ‘terugblik’ over een tijdsbestek van veertien jaar. In die jaren zien we hun verliefdheid, maar ook hun struggles als koppel. Dit zijn herkenbare problemen die het verhaal een scherp randje geven en de relatie een bittere ondertoon. Want ook als je zelf niet in deze situatie hebt gezeten, is de herkenbaarheid groot en ken je vast koppels in je omgeving die hiermee hebben geworsteld.
Die problematiek is goed uitgewerkt door de auteur.
Rouwverwerking, acceptatie en hoe je leven weer oppakken, zijn thema’s die volop aan bod komen in deze roman, maar er is ook ruimte voor een ontluikende liefde en hoe deze liefde zich ontpopt tot een relatie tussen echte ‘soulmates’.
Het boek leest vlot en pakte me na een aarzelend begin van een bladzijde of dertig. Dat had te maken met het feit dat de personages in het begin nogal afstandelijk aanvoelden voor me en sommige beschrijvingen en dialogen wat geforceerd overkwamen. Daarna wilde ik het verhaal uitlezen, hoewel de auteur veel in herhaling valt waardoor de vaart soms uit het verhaal is.
Toch ontkom ik niet aan de vergelijking met de roman ‘Versplinterd’ van Dani Atkins. Dat was een boek dat mij met gemengde gevoelens achterliet en ‘Voor je weggaat’ doet hetzelfde. Ergens voelen beide romans voor mij niet als een echte ‘feelgood’ door een onbevredigend einde.
Ook vond ik de epiloog in dit verhaal te kort, te snel en voelde het te abrupt. Hier had zeker meer in gezeten.
De titel ‘Voor je weggaat’ (Engels: ‘Before you go’) dekt volledig de lading van het verhaal en vind ik goed gekozen. Weinigen denken er maar echt diep over na hoe het is als je iemand ’s ochtends gedag zegt, niet wetende dat je diegene niet meer levend terug zult zien. Want wat had je dan nog willen zeggen? Wist die ander echt diep in zijn of haar hart wat je voor hem of haar voelde en heb je dat ook uitgesproken? Heb je echt alles gezegd wat er in je hart besloten lag voor het te laat was?
Ook de omslag vond ik treffend vormgegeven. Het is duidelijk dat een relatie tussen een man en een vrouw in het verhaal centraal staat.
‘Voor je weggaat’ krijgt van mij 3 sterren.
In ‘Voor je weggaat’ volgen we Zoë en Ed, een getrouwd koppel dat we leren kennen op een moment dat hun relatie niet bepaald koek en ei is. Na een ruzie ’s morgens vroeg stapt Ed op zijn fiets, maar komt niet levend aan op zijn werk. Zoë’s wereld stort in. Hoe heeft ze Ed zo kunnen laten gaan?
Het is lastig om niet te veel te spoileren over het verhaal en het toch interessant te maken voor de toekomstige lezer. Ik was in ieder geval zelf wel getriggerd door het concept van het verhaal.
In het vervolg van het verhaal krijgt Zoë een kans. Er is niet zozeer sprake van de kans aanpakken of niet, want eigenlijk heeft ze geen andere keuze dan erin mee te gaan.
We volgen Zoë en Ed in een ‘terugblik’ over een tijdsbestek van veertien jaar. In die jaren zien we hun verliefdheid, maar ook hun struggles als koppel. Dit zijn herkenbare problemen die het verhaal een scherp randje geven en de relatie een bittere ondertoon. Want ook als je zelf niet in deze situatie hebt gezeten, is de herkenbaarheid groot en ken je vast koppels in je omgeving die hiermee hebben geworsteld.
Die problematiek is goed uitgewerkt door de auteur.
Rouwverwerking, acceptatie en hoe je leven weer oppakken, zijn thema’s die volop aan bod komen in deze roman, maar er is ook ruimte voor een ontluikende liefde en hoe deze liefde zich ontpopt tot een relatie tussen echte ‘soulmates’.
Het boek leest vlot en pakte me na een aarzelend begin van een bladzijde of dertig. Dat had te maken met het feit dat de personages in het begin nogal afstandelijk aanvoelden voor me en sommige beschrijvingen en dialogen wat geforceerd overkwamen. Daarna wilde ik het verhaal uitlezen, hoewel de auteur veel in herhaling valt waardoor de vaart soms uit het verhaal is.
Toch ontkom ik niet aan de vergelijking met de roman ‘Versplinterd’ van Dani Atkins. Dat was een boek dat mij met gemengde gevoelens achterliet en ‘Voor je weggaat’ doet hetzelfde. Ergens voelen beide romans voor mij niet als een echte ‘feelgood’ door een onbevredigend einde.
Ook vond ik de epiloog in dit verhaal te kort, te snel en voelde het te abrupt. Hier had zeker meer in gezeten.
De titel ‘Voor je weggaat’ (Engels: ‘Before you go’) dekt volledig de lading van het verhaal en vind ik goed gekozen. Weinigen denken er maar echt diep over na hoe het is als je iemand ’s ochtends gedag zegt, niet wetende dat je diegene niet meer levend terug zult zien. Want wat had je dan nog willen zeggen? Wist die ander echt diep in zijn of haar hart wat je voor hem of haar voelde en heb je dat ook uitgesproken? Heb je echt alles gezegd wat er in je hart besloten lag voor het te laat was?
Ook de omslag vond ik treffend vormgegeven. Het is duidelijk dat een relatie tussen een man en een vrouw in het verhaal centraal staat.
‘Voor je weggaat’ krijgt van mij 3 sterren.
1
Reageer op deze recensie
